Voor het boeren schepijs ben ik te vroeg. Voor de molens te laat. Bij IJsclub ‘Nooit gedacht’ verruil ik Utrecht voor Zuid-Holland. Even daarvoor lees ik over een Dordtse bende in de straten van Haastrecht. Toen Haastrecht nog een stad was. Of niet?
Duizenden NRC lezers volgden in 2012 de columns van schrijver Raoul de Jong over zijn wandeltocht van Rotterdam naar Marseille. In november verscheen over die wandeltocht zijn boek ‘De grootsheid van het al’. Vorige week sprak ik met Raoul over zijn ervaringen, levenslessen, geluk, zijn plannen en mogelijk volgende bestemming, Suriname.
Tien, negen, acht, zeven, zes, vijf…De dwang om af te tellen is nauwelijks te stoppen. Niet alleen omdat we beginnen aan de weg terug maar vooral ook door de De raket naar de maan. Willemstad is een stad voor Kuifjes.
De bewoonde wereld achter mij. Het donkere Hendriksbos voor mij. Ik sta oog in oog met een ree. Welkom in de Nederlandse jungle! Vroeger zag je vanaf de zandheuvel de Zuiderzee. Nu zie ik…..het station.
Geen metro, geen trein en geen busvervoer. Winkels, restaurants en pubs gesloten. Lege straten. De stoplichten verspringen van kleur. Maar voor wie? Op een vrijwel lege taxistandplaats wacht een eenzame taxi. Maar op wie?
De slager zelf kan zijn tranen niet meer bedwingen als hij zijn verhaal, twintig jaar later, vertelt aan de Brits/Canadese onderzoeksjournalist Alan Edmonds. Een verhaal over ‘An unknown soldier and […]
Een boerderij met boer aan de rand van het Zeeuwse gehucht Vlake. Het eerste teken van mensenleven aan de rand van het niemandsland van de Yerseke Moer, het grootste en meest authentieke natuurgebied van Zeeland. Maar het zijn de strandlopers die vooral mijn aandacht trekken. Maar welke strandloper?
Van wolven heb ik niets meer te vrezen als ik aan de rand van Wolvega. Van honden des te meer. Grommend en blaffend begeleiden de Friese honden mij van weiland naar weiland. Langs een weiland bij Oldeholtpade heeft een wandelaar zijn grommende bouvier nauwelijks onder controle “Hij is niet zo mak” aldus de Friese wandelaar. Enigszins opgelucht en bevrijd verruil ik de weilanden voor de moerassen in de Lendevallei.
Door de Fluwelenbroekstraat over de Olof Palmebrug richting de Binnenbanddijk richting het verdronken land. Dat kan alleen in en bij het West-Brabantse Bergen op Zoom.
Na na een volgend akkerveld ben ik zo maar in België en ben ik Keizer Wilhelm II al lang vergeten. Die conclusie trek ik bij het zien van een tweetalig wit straatnaambord Bijstraat/Rue de la Bise, een straatje aan de rand van het dorpje Moelingen. Of is het Mouland? Een kwestie van taal. Maar hier in de Voerstreek ligt dat toch anders. Moelingen is ook de geboorteplaats van Léon Semmeling. ‘Wie?’ hoor ik je zeggen….
Op weg naar station Haarlem onderbrak ik vorig week mijn stevige pas om stil te staan bij de gevel van Jansweg 34. Ik vervolgde mijn weg naar het station met meer vragen dan antwoorden.
Storm, windkracht 9, slagregen, donker. Code oranje in Rotterdam. Tegen rood aan. Hoe anders was het nog maar 60 uur geleden. Strak blauwe hemel , zon, spiegelend rustig vaarwater. Eenden […]
Walt Wilkins & The Mystiqueros uit Texas, USA opende dinsdagavond de veelbelovende reeks Holland-Americanalijn van Theater Walhalla in Rotterdam.Tijdens de tournee door Nederland en België wordt Wilkins bijgestaan door ‘slechts’ drie Mystiquerios. Maar wel een supertrio. Alsof ze zijn gestuurd door de VVV van Austin, Texas, USA nodigen Wilkins en zijn muzikale vrienden het aandachtig luisterende publiek in Walhalla herhaaldelijk uit voor een bezoekje aan Texas. Missie geslaagd.
“Hoe lang gaat dit nog goed?” , zo vraag ik mij af als Vorst Nationaal in Brussel al een uur op haar grondvesten schudt. Hoe lang kan de band nog teren op haar voorspelbaarheid? Maar wat maakt het eigenlijk uit? Voor Brussel en de Simple Minds in ieder geval niets. “You are the best audience we ever had in 37 years” zo complimenteert voorman Kerr zijn publiek in de Belgische hoofdstad.
Net als monnik Wyart 133 jaar geleden verken ik het Brabantse land. Bij de trappistenbrug onder Tilburg overbrug ik niet alleen het Wilhelminakanaal uit 1919 maar ook twee eeuwwisselingen.
Lee Harvey Oswald wordt nog steeds gezien als de vermoedelijke dader van de moord op de Amerikaanse President John F Kennedy, deze week vijftig jaar geleden. Op 3 en 4 juni 1962 verbleef Oswald in Rotterdam. Het was die nacht verdacht koud.
Vier jaar geleden deed Rotterdammer Niels Eernink samen met zijn vriendin Cordelie Huibregtse vrijwilligerswerk voor de Chinese Operadagen op het Deliplein in de Rotterdamse wijk Katendrecht. Vier jaar later – in mei 2013- openden ze op die plek koffiewaroeng en muziekcafé Kopi Soesoe. In Kopi Soesoe spreek ik met Niels.
In de Brabantse Biesbosch voelde ik mij een ongewenste vreemdeling. Na ruim twee uur vond ik het wel welletjes en verliet ik het National Park bij de Denneplaatweg. Huiswaarts. Mijn aanwezigheid had de wonderschone Biesbosch meer dan genoeg belast.
32 jaar na de vrijlating van zeehond Moby Dick in open zee begin ik bij de Duivelsbrug in het zuiden van Breda aan een wandeling langs de Mark, door het natuurgebied De Blauw Kamer en in het Mastbos. Ver van zee….
Marianne Veth onderneemt vanaf 1999 als eigenaar en oprichter van BizzKids in diverse vormen van kinderopvang. Vanaf 1 januari 2014 richt Marianne zich met haar nieuwe bedrijf ‘Zorg Met Elkaar’ volledig op passende zorg aan ouderen.
Wie de kilte van de komende wintermaanden wil ontlopen en verlangt naar verwarmende Afrikaanse en tropische klanken hoeft niet ver weg. Althans niet op de eerste zondag van de maand. […]
Eric Schunselaar is eigenaar van duikreiswinkel Lazywave op het Noordereiland in Rotterdam. Daarnaast is hij voorzitter van de Ondernemersvereniging Noordereiland. Ik zocht Eric op en sprak met hem over bijzondere plekken, geluksmomenten en de aantrekkingskracht van water. Maar vooral ook over de aantrekkingskracht van het Rotterdamse Noordereiland in de Maas
Coevorden, een stad in het zuidoosten van Drenthe, met een theater, een Ierse Pub, een centraal plein, een gezellig Grand Café, een HEMA, een watertoren, een station, enkele standbeelden, een oud pakhuis en een kasteel. Maar ook de geboorteplaats van helden en gevallen helden.
Ik herinner het mij nog als de dag van gisteren. Op schoolreisje in Londen in 1979 stapte ik – vijftien jaar jong- een platenzaak binnen. Ruim dertig jaar later reis ik af naar de Boerderij in Zoetermeer voor een weerzien met mijn nu bijna zestig jarige held Pat Travers.
Langs de grenslijn tussen de provincies Utrecht en Gelderland wandel ik langs het Valleikanaal, één van de vele werkgelegenheidskanalen uit de jaren dertig. Een inspirerende plek voor (werk)gelegenheidswandelaars en na te denken over wat werkt en wat niet.
