1 maart 2015, Utrecht, Oudegracht 114; In de  Drakenborch is nu woonwarenhuis Strandwest gevestigd(foto: René Hoeflaak)

Omdat de zon schijnt en omdat het weer eens tijd was voor een stukje tekst liep ik gisteren – op weg naar een afspraak- bij aankomst op Utrecht Centraal Station eerst nog een blokje om. Want verhalen vind je op straat. En zeker in de oude binnenstad in Utrecht.  Na drie minuten was het raak. De  Zakkendragersteeg nog maar net uit, zie ik vanaf de Jansbrug in mijn rechter ooghoek een gevel met de naam ‘Drakenborch’ .  Een eitje. Want het pand aan de Oudegracht 114 – want daar hebben we het hierover- blijkt het oudste pand van Utrecht, zo lees ik op Het Utrechts Archief. Mogelijk duizend jaar oud en vijftig jaar geleden nog maar net van de sloophamer gered.

Het huis werd in de elfde eeuw gebouwd met turfstenen en dat is volgens deskundigen een teken dat de toenmalige eigenaar – de familie Van  Drakenborch- goed in zijn of haar slappe was zat. Want een huis bouwen met turfstenen was in die tijd alleen weggelegd voor kerken en de keizer. Pas bij een verbouwing  tweehonderd jaar later vond de baksteen zijn weg naar de Oudegracht 114.

De Rijdende Rechter van de veertiende eeuw.

Utrecht: de gerestaureerde gevel van De Drakenborch (foto: René Hoeflaak)

Wie ook zeker zijn weg naar de Oudegracht 114 had weten te vinden, is de Rijdende Rechter uit de veertiende eeuw.  Want zowel het Utrechts Archief als Kastelen in Utrecht berichten over jarenlange en  slepende burenruzies tussen de  eigenaar van Drakenborch met zowel  zijn buren aan de overkant, stadskasteel Oudaen,  als de achterburen aan de Drakenburgsteeg. Conflicten over onderwerpen die zevenhonderd jaar later voor kijkers van de Rijdende Rechter nog wekelijkse kost zijn.  Zo verloor eigenaar Wernaer van Drakenborch aan het begin van de veertiende eeuw een rechtszaak tegen de ‘zonlicht belemmerende’ bouwplannen van zijn buurman Dirck den  Bolen. De bouwafstand van één meter afstand was volgens de rechter voldoende. En daar moest Van Drakenborch het maar mee doen.

Van sloop naar restauratie

In de negentiende en twintigste eeuw werd nauwelijks meer geïnvesteerd in onderhoud.  De sloophamer dreigde in de jaren vijftig van de vorige eeuw een eind te maken aan de lange geschiedenis van de Drakenborch. Vraag mij niet hoe maar de sloopplannen werden in de jaren zestig omgezet in restauratieplannen. Pas bij de restauratie ontdekte men de ouderdom van de Drakenborch.  De naam Drakenborch werd in 1967 aan de gerestaureerde gevel  toegevoegd.   Ik vervolg intussen mijn blokje om over de Drakenburgsteeg.  En inderdaad, geen zon maar schaduw. Waar is de Rijdende Rechter?

Utrecht, 1 maart 2015, hoek Oudegracht 114, Drakenburgsteeg: geen zonlicht (foto: René Hoeflaak)