Op een zonnige woensdagochtend in september staan we langs een Russische snelweg met een glas champagne en een ‘act of bravery’. Een bijzondere moment op een bijzondere plek. Enkele uren later staan we op een andere bijzondere plek. Een plek waar ik mijn eigen ogen bijna niet geloof.
Het Izmailovo Park in Moskou is een van de grootste stadsparken van Europa. Een park met een indrukwekkende historie. Tsaar Peter de Grote speelde er als kind, Russische frontsoldaten herstelden er van de strijd tegen Napoleon en Stalin vernoemde het park naar zichzelf.
In september 2014 werd in Londen het standbeeld van de drie jaar daarvoor overleden Amy Winehouse onthuld. Voor de onthulling van het beeld werd afgeweken van een reeds lang bestaande regel.
Vorige maand stond ik in de Inner Harbour, de stadshaven van de Amerikaanse stad Baltimore, voor het standbeeld van William Donald Schaefer, een van de bekendste en vooral populairste burgemeesters uit de historie van de havenstad. ‘Schaefer was getrouwd met zijn stad’ zo werd gezegd in Baltimore.
Rotterdam heeft de afsluiting van de Maastunnelbuis. Antwerpen de knip van de Leien, een bouwproject met een gelijkwaardige verkeersimpact. Met prenten en teksten die in de Sovjet Unie jaren vijftig niet zouden misstaan informeert de stad haar burgers over de werkzaamheden.
De stad Bonn is vooral bekend als voormalige hoofdstad van (West)-Duitsland. Maar de stad is ook en vooral de geboorteplaats van componist en dirigent Ludwig van Beethoven. Op enkele honderden meters van de oevers van de Rijn staat zijn geboortehuis.
Musicus, theoloog, wereldburger, filosoof, schrijver, arts en winnaar van de Nobelprijs Albert Schweitzer was een man met een boodschap. In is dat in Deventer nog steeds.
Via de Koevoirtbrug kruisen we de Reusel. De brug markeert de voormalige grens tussen de Brabantse dorpen Mierden en Esbeek. Een grens die in september 1331 werd vastgelegd. Op een maand na 500 jaar voor een nog veel historische gebeurtenis. Niet ver van de brug.
Ik denk niet dat er ergens in de wereld een burgervader is met een mooiere achternaam dan de burgemeester van Sint-Niklaas. De stad heeft het grootste marktplein van Belgie. Niet ver van een monument ter nagedachtenis aan de Belgische slachtoffers van de oorlog in Korea.
Vorige week stond ik in Parijs voor het beeld van componist Johann Strauss, de koning van de Weense Wals, Zijn beeld wordt herhaaldelijk beklad. Maar waarom?
Een dwaalspoor leidt uiteindelijk naar het grafmonument van de Antwerpse schilder Jacob Jordaens (1593-1678), slechts enkele meters voor de Nederlands-Belgische grens. Maar waarom daar?
Een half jaar geleden onthulde burgemeester Aboutaleb van Rotterdam een replica van het standbeeld van ‘De Lastdrager, symbool voor de wederopbouw van Rotterdam. De stad was het beeld bijna vergeten.
Enrico Carli is de bedenker van de aanleg van het Camuzzoni kanaal in het Italiaanse Verona. Het kanaal loopt dwars door de stad en is vernoemd naar de toenmalige burgemeester van Verona, Giulio Camuzzoni. De burgemeester zet gevaren om in kansen en zoekt daarvoor contact met Carli. Op de eerste dag van het jaar sta ik voor zijn standbeeld.
Het is kerst. Daarbij past een verhaal over twee kerken, een ontdekkingsreiziger, aan architect en een bisschop . Op een eiland tweeduizend kilometer van hier.
Aan het einde van een Rotterdamse singel staat een man tot aan zijn enkels in het water. Een aardige kerel, lijkt mij. Maar na weken weet ik het pas zeker en denk ik hem te kennen. Toch weet je het maar nooit…
‘Our leader was sitting here’, Trots leidt Altay Sayil ons door de donkere en voormalige ambtswoning van Dr. Fazil Küçük de eerste vice president van Cyprus. Een eiland met twee halve waarheden.
Tientallen vrijwilligers sjouwen zaterdagmiddag op de Grote Markt in Leuven af en aan met dozen vol begonia’s voor het aanleggen van een bloementapijt ter herdenking aan het begin van de Eerste Wereldoorlog. Even verderop staat het standbeeld van Erasmus en denk ik aan oorlogen en begonia’s. Over ‘het lof der zotheid’…….
Zowel in Rotterdam als Amsterdam staat een kunstwerk van beeldhouwer Ek van Zanten. Standbeelden met een bruggetje. Namelijk Johan Cruijff. Maar hoe zit het nu met die tackle?
We gaan terug naar de vorige eeuw. Die is nog maar enkele uren begonnen als Hub van Doorne wordt geboren. Vijftig jaar later rolt de eerste DAF truck van de lopende band. En dan is het juli 2014…..
Oss uit. Altijd lastig. Want eigenlijk weet ik niet wat ik van Oss moet denken. Oss is niet te plaatsen.
Uit de avondkrant Chronicle Live van enkele weken geleden: ‘ Joe Harvey was the last Newcastle United manager to bring home major silverware – and now he’s been forever immortalised in bronze’. Joe Harvey is één van de vele helden van het voetbal in Newcastle.
Na het lezen van het boek De Ware Vrijheid over het leven van de gebroeders de Witt wandel ik toch met een andere blik door Den Haag. Eeuwen vervagen. Een blog over het bezoek aan het andere Den Haag…..
Coevorden, een stad in het zuidoosten van Drenthe, met een theater, een Ierse Pub, een centraal plein, een gezellig Grand Café, een HEMA, een watertoren, een station, enkele standbeelden, een oud pakhuis en een kasteel. Maar ook de geboorteplaats van helden en gevallen helden.
Dinsdag bezocht ik in de Servische hoofdstad Belgrado het graf van de Josip Broz Tito, van 1953 tot 1980 president van de voormalige Federale Volksrepubliek Joegoslavië. Een dag later lees ik op het vliegveld van Belgrado in de Servische krant Belgrade Insight een paginagroot artikel met als kop titel ‘Yugo-nostalgia’. Toeval?
Het is, welbeschouwd, een onverzettelijk duo. Ze wijken nog geen vier meter van elkaar en houden het al meer dan tachtig jaar samen uit. Zonder één woord te wisselen. Ver van het homeland, in Rotterdam.
Rene Hoeflaak 