Musicus, theoloog, wereldburger, filosoof, schrijver, arts en winnaar van de Nobelprijs. Ik heb het hier over Albert Schweitzer. Noem een dorp en er is wel een straat, singel of laan vernoemd naar Schweitzer. En zo niet, dan is er wel een weg of plein. Noem een streek en er is wel een Albert Schweitzerschool of ziekenhuis.

Lambaréné

Drie weken geleden stond ik in Deventer voor zijn standbeeld. Schweitzer was een man met een boodschap. En is dat in Deventer nog steeds.  Schweitzer is vooral bekend van zijn werk als arts. Meer dan 50 jaar woonde en werkte hij in Lambaréné, een plaatsje op de evenaar in  het Afrikaanse Gabon. Daar behandelde hij  duizenden lepra patiënten en stichtte er een ziekenhuis.  In 1952 ontving Schweitzer de Nobelprijs voor de vrede. De geldprijs besteedde Schweitzer aan zijn lepraziekenhuis.

Deventer

Schweitzer moest het hebben van prijzen, giften en donaties. Zoals van een steunfonds uit Deventer. Uit dank bezocht de Duitser de stad een aantal keer voor het geven van orgelconcerten.

Want Schweitzer was een duizendpoot met vele talenten.  De hechte band tussen Schweitzer en Deventer leidde tot de oprichting van niet alleen een fonds maar ook een Schweitzer museum en studiecentrum en een standbeeld.  Met de voor alles passende tekst. ‘Eerbied voor het leven’.  Aan De Brink. Midden in het uitgaanscentrum van Deventer. Tegenover De Hip, een gezellig café.

Christiane Engel

Het museum is inmiddels gesloten en heeft plaats gemaakt voor een huis voor Doopsgezinden, andersdenkenden en twijfelaars. Het Fonds  is verhuisd naar Utrecht.  Het niet te missen standbeeld van Albert Schweitzer werd in mei 1975, tien jaar na zijn overlijden, onthuld door zijn kleindochter Christiane Engel. Ruim veertig jaar waakt Schweitzer nu al over de Brink in Deventer. Dag en nacht. Weer of geen weer.