brengt je in beweging...
Het uitverkochte optreden van Echo & The Bunnymen in Utrecht gisteren, was één van de laatste optredens in het oude ‘Tivoli’ aan de Oude Gracht. Een in alle opzichten nostalgische avond dus. Maar toch ook weer niet…
Normaal zanger Ben Jolink ging er op school. Net als trainer Guus Hiddink. Nu is Villa Ruimzicht een hotel aan de rand van het centrum van Doetinchem. Met foto’s van Guus Hiddink aan de muur. En kamers met badjassen die koninklijke allure verraden.
In februari berichtte ik over mijn activiteiten als Taalcoach voor Peperlink in Rotterdam-Zuid. Het aantal deelnemers breidt zich iedere week uit. Het enthousiasme, de hoorbare vorderingen en resultaten en vooral het plezier van de deelnemers inspireren en stimuleren. Peperlink en ik willen dan ook graag doorgaan met taalactiviteiten. De hulp van vrijwilligers is daarbij wel noodzakelijk.
Flupland, zo noemen de Zeeuwen ‘hun’ dorp, schiereiland en polder Sint-Philipsland. Wandelen over de dijken rondom het schiereiland verbreedt je horizon en brengt je verder. Doe er je voordeel mee….
Een verzameling Mercedeswrakken herinneren aan de periode van voor de gemeentelijke herindeling in 1986. Herinneringen die verbleken bij het veerhuis van Pinkeveer.
Na het lezen van het boek De Ware Vrijheid over het leven van de gebroeders de Witt wandel ik toch met een andere blik door Den Haag. Eeuwen vervagen. Een blog over het bezoek aan het andere Den Haag…..
Amerikaanse media bestempelen Jeffrey Foucault als een jongeman met een oude ziel. En daar zit wel wat in. Voor zijn publiek geldt in Theater Walhalla in Rotterdam geldt het tegenovergestelde. Samen met Ry Cavanaugh weet hij de aandacht van zijn publiek twee uur lang iedere seconde vast te houden.
Tussen Hillegom en Lisse lijkt er maar één richting. De richting van de Zwartelaan, de Loosterweg Noord en de Stationsweg in Lisse. Daar waar bloemenvelden overgaan in blikken weilanden. Eén sloot scheidt de wereld van rood en groen. Maar je moet dan wel een ander pad kiezen.
Deze week sprak ik met Bruce Watson. Met de Schotse band Big Country scoorde hij in de jaren tachtig onder meer zeventien hits in Engeland, enkele gouden en platina albums en toerde hij met de Rolling Stones. Deze week is Big Country in Nederland. Een mooie gelegenheid voor een interview.
‘It’s more than a Journey, It’s an adventure’, zo bestempelt Big Country haar comeback. Een avontuur dat hen woensdag op het podium van de Boerderij van Zoetermeer deed belanden,Het vuur is weer aangewakkerd, Big Country trekt de wijde wereld weer in, te beginnen in Zoetermeer
Nederland heeft weer een dreiging minder. We kunnen weer rustig slapen. Twintig jaar lang bedreigden veertig Indische huiskraaien onze kust.
‘Wie is Dirk de Bots?” vraag ik mij af. Want als een dijk jouw naam draagt, dan ben je niet zo maar iemand. Toch? Goedgehumeurd wandel ik verder van Lage Zwaluwe naar Hooge Zwaluwe en Blauwe Sluis.
Wijk bij Duurstede sluit zich aan bij een exclusieve rij van tijdelijke, historische en traditionele (stand)plaatsen als Ootmarsum, Horn, Oostkapelle, De Baak, Oudenbosch, Oudheusden, Bergen op Zoom, Schoonhoven, Lochem, Harderwijk, Uden, Middelburg en Kampen. Een exclusieve rij in een bijzondere traditie.
Cruyff uit Amsterdam liet niet dertig maar al honderd jaar geleden zijn sporen achter in Rotterdam. Op het Noordereiland om precies te zijn. Hoe dit precies zit lees je in mijn blog.
Het voorjaar lijkt nog ver weg als ik door de straten van Katwijk loop. Maar dat verandert onverwacht op de terugweg naar Noordwijk. Maar niet door de doorbrekende zon…
Zomer 2005: Professor en muzikant Bill Wilson geeft les aan op de universiteit van Virginia. Hij heeft zes kinderen. Zijn drie oudste zonen Abe, Sam en James wonen en studeren […]
Bij het station van Breukelen stap ik in een buurtbus naar Kockengen, het Luilekkerland van de provincie Utrecht. Zes bochten later sta ik ineens bij het Kortjaksepad.
Vanaf vandaag help en ondersteun ik als vrijwillig taalcoach Rotterdammers met de Nederlandse taal. Vanochtend was de eerste inloopochtend. Het stellen van mijn eerste vraag ‘Mag ik jij zeggen?’ bleek een interessant leermoment.
Opgewonden schuif ik mijn stoel richting het raam . Een half uur lang tuur ik met een licht verhoogde hartslag van oost naar west en van links naar rechts. Tevergeefs. De teller staat op nul. Een half uur later ontvang ik een mail. Ik word bedankt. Het is tijd voor vrije vogels.
Op 2 april 1994 begin ik aan een rondreis door Syrië, Libanon en Jordanië. Deze week blader ik door mijn fotoboek van die reis. Na enkele pagina’s tref ik een krantenpagina uit het Algemeen Dagblad van 3 februari 1996 over reizen naar Syrië. ‘Zelf ’s avonds in het pikkedonker hoef je nergens bang voor te zijn. In Syrië kun je je tassen nog eenvoudig op straat laten staan’ aldus het artikel. Ik kijk intussen naar het nieuws en blader verder…..
Voor het boeren schepijs ben ik te vroeg. Voor de molens te laat. Bij IJsclub ‘Nooit gedacht’ verruil ik Utrecht voor Zuid-Holland. Even daarvoor lees ik over een Dordtse bende in de straten van Haastrecht. Toen Haastrecht nog een stad was. Of niet?
Duizenden NRC lezers volgden in 2012 de columns van schrijver Raoul de Jong over zijn wandeltocht van Rotterdam naar Marseille. In november verscheen over die wandeltocht zijn boek ‘De grootsheid van het al’. Vorige week sprak ik met Raoul over zijn ervaringen, levenslessen, geluk, zijn plannen en mogelijk volgende bestemming, Suriname.
Tien, negen, acht, zeven, zes, vijf…De dwang om af te tellen is nauwelijks te stoppen. Niet alleen omdat we beginnen aan de weg terug maar vooral ook door de De raket naar de maan. Willemstad is een stad voor Kuifjes.
De bewoonde wereld achter mij. Het donkere Hendriksbos voor mij. Ik sta oog in oog met een ree. Welkom in de Nederlandse jungle! Vroeger zag je vanaf de zandheuvel de Zuiderzee. Nu zie ik…..het station.
Geen metro, geen trein en geen busvervoer. Winkels, restaurants en pubs gesloten. Lege straten. De stoplichten verspringen van kleur. Maar voor wie? Op een vrijwel lege taxistandplaats wacht een eenzame taxi. Maar op wie?
