brengt je in beweging...
De Vredenburgsteeg in Amsterdam: een smal en donker Middeleeuws steegje midden in de Amsterdamse binnenstad. Tussen de Spooksteeg en de Armbrug. Zoals zo veel stegen in Amsterdam, een steeg met een dorstig historie. In een buurt die nog geen honderd jaar geleden het Rattennest werd genoemd.
Een onopvallend grasveldje. Midden in de Rotterdamse wijk Crooswijk. Aan de Jan van Loonslaan. Je loopt of fietst er zo voorbij. Toch is het niet zo maar een veld….
Komende vrijdag start in Apeldoorn de Ronde van Italië. Zaterdag trekt de karavaan door de gemeente Buren. Op een terras naast de plaatselijke kerk blijkt Turijn echter nog ver weg. In alle opzichten.
Honderd jaar geleden pleitte de Bond van Architecten voor aansprekende bouwwerken bij de drooglegging van de Zuiderzee. Met succes, zo zag ik met eigen ogen in Medemblik.
Suriname, Saramacca: uitkijkend over hun landgoed, aan de eettafel op de veranda en onder het geluid van de eerste avondkrekels vertellen Linde en Waldie hun verhaal over Linde’s Lust. Een verhaal dat begint in Nederland. Niet eens zo lang geleden.
In Gouda wandelde ik onlangs door de Vrouwestraat langs en door een poortje. Tot 1988 stond het poortje aan de Zeugstraat. Het was de toegangspoort van een voormalig Hofje van […]
De RET transformeert 7 Rotterdamse metrostations tot atletiekbaanstations. Zo is er vanaf woensdag 9 maart jl. een atletiekbaan dwars door metrostation Wilheminaplein, compleet met afbeeldingen van RET-renners. Dit in aanloop naar de NN marathon.
Eén avond was Rotterdam Phoenix, Arizona, Dallas en Brooksville tegelijk. Het maakt voor Fred Eaglesmit niet uit. ‘We have fun’.
Wie de komende zomermaanden naar Frankrijk afreist, adviseer ik om toch maar eens de plaatselijke concert- en festivalagenda’s in de gaten te houden en – als het even kan- een optreden van Bo Weavil mee te pikken. Zijn CD ‘Son of Pride’ is in ieder geval meer dan een omweg waard
Little Mustapha, taxichauffeur in Gambia. Deze week elf jaar geleden bracht hij mij dagelijks van de Gambiaanse kustplaats Kotu naar bijzondere plekken en steden zoals de hoofdstad Banjul. Mustapha bevrijdde mij uit benarde situaties. Ik bezocht zijn huis in Serrakunda en maakte kennis met zijn gezin. We hadden een band. Er ontstond een vriendschap. Op een dag kwam hij niet opdagen. ‘Een dagje uit’ volgens zijn collega’s. Ik had zo mij twijfels. Nog steeds. Ook na elf jaar.
Een heuvel en een stukje tekst in Soest doet mij verlangen naar oude tijden. De klokbekertijd om precies te zijn. Waarom….
Alhoewel de Amerikaan Jason Isbell als bandlid van Drive By Truckers en met zijn voorgaande platen zijn naam als singer songwriter binnen het Americana genre al had gevestigd, lijkt het […]
Ik denk niet dat er ergens in de wereld een burgervader is met een mooiere achternaam dan de burgemeester van Sint-Niklaas. De stad heeft het grootste marktplein van Belgie. Niet ver van een monument ter nagedachtenis aan de Belgische slachtoffers van de oorlog in Korea.
Op de voorlaatste zondagmiddag van 2015 passeer ik ter hoogte van de Plantagelaan in Rotterdam het gebouw van Roeivereniging Nautilus. De vereniging kent een rijke en indrukwekkende historie van 130 jaar.
Hemelsbreed 115 kilometer van elkaar. Breda en Zutphen. Steden met een woelige en bloedige historie, oude stadsrechten en dus met stadspoorten en stadsmuren. Zoals de Tolbrugpoort in Breda en de Berkelpoort in Zutphen.
Onlangs sprak ik met Maddy Prior en Rick Kemp van de Engelse folk-rock band Steeleye Span. Samen honderd jaar ervaring met toeren, platen opnemen en het schrijven van liedjes.
In de eerste novemberdagen van 2003 verbleef ik zes dagen in het Finse Helsinki. Twaalf jaar later denk ik bij de combinatie mist, motregen en vroeg invallende duisternis nog altijd terug aan die zes Finse novemberdagen. Twaalf jaar geleden wordt gisteren….
Johannes Elias Feisser was de aanjager en stuwende kracht achter de bouw van Het Centraal Gebouw Volksgezondheid aan de Schiedamsedijk in Rotterdam, later en nu bekend als het GGD gebouw. Het was […]
Een ongemakkelijke avond met een onvoldoende als eindscore. Zo beoordeel ik het optreden van Kim Wilde eerder deze week in mijn recensie voor Maxazine.
Vorige week stond ik in Parijs voor het beeld van componist Johann Strauss, de koning van de Weense Wals, Zijn beeld wordt herhaaldelijk beklad. Maar waarom?
De planken zwijgen en de kleuren spreken op de Luchtsingel in Rotterdam. Zeventienduizend om precies te zijn.
Een wandeling in Siberië brengt mij uiteindelijk bij een vliegtuigpropeller in Marken en het verhaal van zeven Engelse helden. Hun lichamen liggen mogelijk al meer dan zeventig jaar in een vliegtuigwrak op de bodem van het IJsselmeer.
Vandaag 104 jaar geleden: in Rotterdam wordt Joseph Luns geboren. Van 1952 tot 1971 is Luns minister van Buitenlandse Zaken. Zijn voormalige ambtswoning in Den Haag wordt over een maand bij opbod verkocht. Luns was destijds niet al te enthousiast over zijn onderkomen.
Een dwaalspoor leidt uiteindelijk naar het grafmonument van de Antwerpse schilder Jacob Jordaens (1593-1678), slechts enkele meters voor de Nederlands-Belgische grens. Maar waarom daar?
Op het Haagse Valkenbosplein stap ik uit uit de tram. Op weg naar het adres Beeklaan 502, het voormalige woonhuis van Willem Drees, tien jaar lang minister-president van Nederland. Maar dan volgt de twijfel. Want wie zegt dat Drees koos voor de kortste weg?
