brengt je in beweging...
In de eerste novemberdagen van 2003 verbleef ik zes dagen in het Finse Helsinki. Twaalf jaar later denk ik bij de combinatie mist, motregen en vroeg invallende duisternis nog altijd terug aan die zes Finse novemberdagen. Twaalf jaar geleden wordt gisteren….
Johannes Elias Feisser was de aanjager en stuwende kracht achter de bouw van Het Centraal Gebouw Volksgezondheid aan de Schiedamsedijk in Rotterdam, later en nu bekend als het GGD gebouw. Het was […]
Een ongemakkelijke avond met een onvoldoende als eindscore. Zo beoordeel ik het optreden van Kim Wilde eerder deze week in mijn recensie voor Maxazine.
Vorige week stond ik in Parijs voor het beeld van componist Johann Strauss, de koning van de Weense Wals, Zijn beeld wordt herhaaldelijk beklad. Maar waarom?
De planken zwijgen en de kleuren spreken op de Luchtsingel in Rotterdam. Zeventienduizend om precies te zijn.
Een wandeling in Siberië brengt mij uiteindelijk bij een vliegtuigpropeller in Marken en het verhaal van zeven Engelse helden. Hun lichamen liggen mogelijk al meer dan zeventig jaar in een vliegtuigwrak op de bodem van het IJsselmeer.
Vandaag 104 jaar geleden: in Rotterdam wordt Joseph Luns geboren. Van 1952 tot 1971 is Luns minister van Buitenlandse Zaken. Zijn voormalige ambtswoning in Den Haag wordt over een maand bij opbod verkocht. Luns was destijds niet al te enthousiast over zijn onderkomen.
Een dwaalspoor leidt uiteindelijk naar het grafmonument van de Antwerpse schilder Jacob Jordaens (1593-1678), slechts enkele meters voor de Nederlands-Belgische grens. Maar waarom daar?
Op het Haagse Valkenbosplein stap ik uit uit de tram. Op weg naar het adres Beeklaan 502, het voormalige woonhuis van Willem Drees, tien jaar lang minister-president van Nederland. Maar dan volgt de twijfel. Want wie zegt dat Drees koos voor de kortste weg?
Bij Schipluiden kijk ik door een hek naar de A4 snelweg in wording. Naar bulldozers, vrachtwagens, betonmolens en stroken asfalt. Ik wil mijn excuses aanbieden aan de zwaluw en vervolg mijn weg. Hoe lang kunnen wij de aarde nog tarten?
De Geniedijk moest Amsterdam beschermen tegen vijandelijke aanvallen. In 1889 begonnen in opdracht van het Ministerie van Oorlog de eerste graafwerkzaamheden. De tijd vloog. En die vliegende tijd was uiteindelijk de grootste vijand.
Land van Altena: In Giessen lees ik op een velletje papier bij enkele blokken beton dat ‘getracht zal worden tot restauratie van de blokken over te gaan’ De blokken zijn nooit gebruikt waarvoor ze bestemd waren. Gelukkig maar.
Wandelen op de Schuineslootweg in Schuinesloot. Het overkomt je. Voor de gemiddelde Schuinesloter wellicht een alledaagse ervaring maar voor mij verre van dat.
Niet eens zo lang geleden: alleen al bij het zien van de stroomversnelling van de beneden gelegen rivier de Dordogne deden de schippers bij het falais St. Front een schietgebedje. […]
Binnenkort bestaat deze weblog zes jaar. Op 8 juni 2009 plaatste ik mijn mijn eerste blogpost. In slechts 76 woorden schreef ik over een bezoek aan Barcelona. Over balkons met […]
Op de Donderberg bij Leersum negeren we een pad naar rechts met aan het einde een toren. Daar heb ik spijt van. Want de toren is niet zomaar een toren.
In ‘Ons Park’ in Rotterdam staat de zoemsteen. In een park dat tot stand is gekomen dankzij de stem van het volk. De zoemstem…?
Voor Blueszine bezocht ik samen met fotograaf Ben Willemsen het optreden van Robben Ford in Breda. Subtiel aait Ford de snaren van zijn oude Telecaster.
Een half jaar geleden onthulde burgemeester Aboutaleb van Rotterdam een replica van het standbeeld van ‘De Lastdrager, symbool voor de wederopbouw van Rotterdam. De stad was het beeld bijna vergeten.
Madelon eert de 147 gesneuvelde Turnhoutse soldaten tijdens de twee wereldoorlogen van de vorige eeuw. Haar zwaard verdween veertig jaar geleden uit haar linkerhand.
Bassist Stanley Clarke wordt wereldwijd nog steeds gezien als een van de meest invloedrijke en grootste muzikanten van de laatste vijftig jaar. Voorafgaand aan zijn optreden in Nederland eerder deze week spraken fotograaf Bart Teunis en ik met Stanley Clarke en zijn bandleden.
Het Vierkant Eiland is een monumentaal kunstwerk in Rotterdam Prins Alexander en markeert het laagste punt van Nederland. Althans voor heel even. Want nog geen twee maanden nadat in 1995 de eerste paal de grond in gaat wordt het laagste punt van Nederland verplaatst naar een negen centimeter lager gelegen stukje weiland bij en in Nieuwerkerk aan den IJssel.
Vlak voor de start van de ’30 van Zandvoort’ wandelroute sta ik stil bij een monument van Courage en Williamson. Beide Britse autocoureurs verongelukten in de jaren zeventig op het naastgelegen circuit.
Zeeland, Sint-Annaland. Bij het meisjesweeshuis steken we de weg over naar het Schemerspad richting de Voorstraat. De scheve trapgevel van huisnummer 38 verraadt historie en vertraagt onze gang richting de Zeeuwse zeedijk.
Twee jaar geleden onthulde Rotterdam een monument ter herinnering aan de slavenhandel. Op de plek waar tientallen slavenschepen vertrokken via Afrika naar het Caraïbisch gebied. ‘de ziel die vrij is blijft’ zo lees ik op het monument.
