Oktober 2015: hal in GGD gebouw in Rotterdam (foto: René Hoeflaak)

Crisis manager

Na  een loopbaan als onder meer huisarts in Kloetinge en arts assistent kindergeneeskunde werd Feisser in 1931 benoemd tot directeur van de GGD (gemeentelijke geneeskundige- en gezondheidsdienst) in  Rotterdam. Rode draad in zijn carrière was de verbetering van hygiënische leefomstandigheden en het bestrijden van besmettelijke ziekten. Feisser had ook een belangrijke rol in de totstandkoming van het Sophia Kinderziekenhuis. Kortom; een sociaal bewogen arts. Maar ook een crisis manager, die in mei 1940 de medische hulp, gezondheidszorg, transport en huisvesting van de duizenden gewonden als gevolg van  het bombardement op Rotterdam coördineerde en regisseerde.

35 ambulances en roodvonk

Tijdens een persconferentie op 19 juli 1940, twee maanden na het bombardement, schetste Feisser een beeld van de omstandigheden waarin ‘zijn’ dienst en hulpverleners hun werkzaamheden uitvoerden. Met vier ziekenhuizen in puin, uitgeschakelde telefoonlijn, met lijken bezaaide straten in vlammen en slechts 1.500 beschikbare bedden in de regio. Feisser roemde de inzet van ambulancepersoneel, artsen en verpleegkundigen. Drie uur na het bombardement waren alle zwaar gewonden met de 35 beschikbare ambulances vervoerd naar ziekenhuizen in onder meer Den Haag en geholpen, aldus Feisser tijdens de persconferentie.

Opmerkelijk vond Feisser het aantal van 700 doden in relatie tot het geringer aantal van 600 gewonden. Feisser eindigde de persconferentie met positief nieuws. Het aantal constateringen van besmettelijke ziekten zoals Roodvonk en Typhus was in vergelijking met 1939 aanzienlijk gedaald. ‘Mede door de goede drinkwatervoorziening in de dorpen rondom Rotterdam’ aldus Feisser.

Portret van Feisser in GGD gebouw (foto: René Hoeflaak)

Vrij snel na het bombardement startten de bouwwerkzaamheden van het Centraal Gebouw Volksgezondheid – het latere GGD gebouw- aan de Schiedamsedijk, een ontwerp van architect Van der Steur. Eerder ontwierp hij Museum Boijmans van Beuningen en later het Oogziekenhuis. In maart 1941 betrokken de centrale directie, meldings- en ongevallendienst, geneeskundig schooltoezicht en  ziekentransport en opneming in ziekenhuizen het nieuwe gebouw.

Ook begin mei 1941 gaf Feisser  een persconferentie. Niet over de nieuwbouw maar over het plan van aanpak om de gevreesde Engelsche Ziekte te bestrijden. Enkele dagen later overleed Feijen door een hartstilstand. Onverwacht. Op 56-jarige leeftijd.

Frontlijn

Wachtend op mijn afspraak bij Bureau Frontlijn, gevestigd in het GGD gebouw, stond ik eerder deze week min of meer bij toeval stil voor de muur en het portret van Arts J.E. Feisser, ’stichter van dezen bouw’. Een portret van een indrukwekkende Rotterdammer in een – eerlijkheidshalve- tot deze week voor mij minder indrukwekkend gebouw.