De Limes in Utrecht
Vorige maand stond ik in Utrecht bij een grenspaal van De Limes, de voormalige grens van het Romeinse Rijk. De Limes werden deze week door de UNESCO toegevoegd aan de werelderfgoedlijst.
Vorige maand stond ik in Utrecht bij een grenspaal van De Limes, de voormalige grens van het Romeinse Rijk. De Limes werden deze week door de UNESCO toegevoegd aan de werelderfgoedlijst.
Onverwachte bezoeken, plekken en ontmoetingen zijn vaak het leukst. Zoals die aan Kaatjes Theetuin in Leerdam. In meerdere opzichten een unieke plek. Neem de geografische ligging. Op een soort van drie provinciën punt
De Dwarsweg in Bilthoven. Een wandelweg die je stap voor stap 150 jaar mee terugneemt in de tijd. Met aan het einde een ‘Verloren Kerkhof ‘. Zonder graven, zonder zerken en zonder namen. Een ouderwetse dodenakker voor zwervers en dronkaards. Aangelegd in 1874 en onlangs gerestaureerd.
Een heuvel en een stukje tekst in Soest doet mij verlangen naar oude tijden. De klokbekertijd om precies te zijn. Waarom….
Op de Donderberg bij Leersum negeren we een pad naar rechts met aan het einde een toren. Daar heb ik spijt van. Want de toren is niet zomaar een toren.
Vanaf de Utrechtse Jansbrug zie ik in mijn rechter ooghoek een gevel met de naam ‘Drakenborch’ . Het oudste pand van Utrecht, zo lees ik later. Nog maar vijftig jaar geleden van de sloophamer gered.
Bijna vijftig jaar lang gaat Jeff Beck al door het leven als één van ’s werelds beste gitaristen. Beck speelde met veel bekende artiesten van zijn generatie. zoals Stevie Wonder, Mick Jagger, Rod Stewart, Phil Collins, Tina Turner. En ga zo maar door. Beck is geen man van woorden. In Utrecht spreken zijn vingers en snaren.
Het uitverkochte optreden van Echo & The Bunnymen in Utrecht gisteren, was één van de laatste optredens in het oude ‘Tivoli’ aan de Oude Gracht. Een in alle opzichten nostalgische avond dus. Maar toch ook weer niet…
Wijk bij Duurstede sluit zich aan bij een exclusieve rij van tijdelijke, historische en traditionele (stand)plaatsen als Ootmarsum, Horn, Oostkapelle, De Baak, Oudenbosch, Oudheusden, Bergen op Zoom, Schoonhoven, Lochem, Harderwijk, Uden, Middelburg en Kampen. Een exclusieve rij in een bijzondere traditie.
Bij het station van Breukelen stap ik in een buurtbus naar Kockengen, het Luilekkerland van de provincie Utrecht. Zes bochten later sta ik ineens bij het Kortjaksepad.
Voor het boeren schepijs ben ik te vroeg. Voor de molens te laat. Bij IJsclub ‘Nooit gedacht’ verruil ik Utrecht voor Zuid-Holland. Even daarvoor lees ik over een Dordtse bende in de straten van Haastrecht. Toen Haastrecht nog een stad was. Of niet?
Langs de grenslijn tussen de provincies Utrecht en Gelderland wandel ik langs het Valleikanaal, één van de vele werkgelegenheidskanalen uit de jaren dertig. Een inspirerende plek voor (werk)gelegenheidswandelaars en na te denken over wat werkt en wat niet.
‘Maak het kort, maak het kort’ waren in februari van dit jaar mogelijk ook de woorden van een Amersfoortse brandweercommandant na een melding van een schoorsteenbrandje op het adres Muurhuizen 17-19 in de binnenstad van Amerfoort. Het adres staat beter bekend als “Bollenburgh”, het voormalige ouderlijke woonhuis van raadspensionaris Johan van Oldenbarnevelt. Vorige week passeerde ik deze historische plek en verdampten mijn eerdere gedachten…
In thuisland Canada een grote naam. Daarbuiten heeft The Tragically Hip al meer dan twintig jaar een selecte maar hondstrouwe aanhang in de Verenigde Staten, Engeland, België en Nederland met volle zalen in het clubcircuit. Ook het Utrechtse Tivoli is uitverkocht en afgeladen als de band met een half uur vertraging aftrapt.
Bij de Albert Schweitzerdreef verlaat ik de Utrechtse wijk Overvecht. Enkele bochtjes naar links en rechts later sta ik voor Fort Ruigenhoek, één van de 60 negentiende eeuwse verdedigingsforten langs de Nieuwe Hollandse Waterlinie en eigendom van Staatsbosbeheer. De forten van de 85 kilometer lange Nieuwe Hollandse Waterlinie zijn eigenlijk nooit echt op de proef gesteld.
Donderdag betrad ik niet ver van Station Utrecht Terwijde het Máximapark en zag ik de eerste serie perogolamuren met eigen ogen. De kale muren staan er wat onwennig bij. Net als ik. Doorgaans ben ik honderd jaar te laat, maar dit keer ben ik honderd jaar te vroeg.
Eerder deze week stond ik in de achtertuin van Paleis Soestdijk oog in oog met een kleine kudde Charalois koeien. De runderen staan bekend om hun sterke maag. Ze zijn ingehuurd om de wildgroei van de struikgewassen in De Stulp in bedwang te houden. Even verderop ligt het Nonnenveld en staat de Naald van Waterloo……
1 maart 2013: het voetstappenpad begint bij het treinstation van Hollandsche Rading. Het pad is in 1938 aangelegd om ‘door boschen en heide te zwerven’. Als een jager zwerf en loer […]
Engelsman Richard Hodgkiss reist in de jaren zeventig naar Nederland voor een optreden als acteur in een theatervoorstelling. Die reis verandert ook zijn leven. Want Richard verhuist definitief naar Nederland […]
De jaarlijkse verlenging van mijn ONTRACK wandelabonnement, grijp ik aan voor een wandeling door de Kaapse Bossen bij Maarn, onderdeel van het Nationale Park de Utrechtse Heuvelrug. In bijna vier uur kom ik slechts drie medewandelaars […]
Op de weg naar het verleden speur ik naar mijn toekomst. De blik vooruit. Twee dagen verblijf ik in de Ernst Sillemhoeve aan de Soestdijkerweg in Den Dolder. Daar waar Den Dolder overgaat in Lage Vuursche of andersom. Lage Vuursche is niet alleen het geboortedorp van atlete Fanny Blankers-Koen maar ook het grondgebied van koninklijke landgoederen, paleizen en […]
Oktober 2011: al honderd jaar lang wordt de juiste tijd bepaald in Greenwich, Engeland. Volgens een artikel in de Volkskrant van gisteren is dat verleden tijd. Mogelijk verschuift de nulmeridiaan binnenkort […]
12 juli 2011: wandelen langs en over de voormalige Romeinse grens en een voormalig fort van de Hollandse Waterlinie, visdieven, valken en otters spotten in nieuwe natuur en een oog in oog staan met en mysterieus masker. De Groene Wisselwandeling tussen station Houten, de A12 en weer terug spreekt in eerste […]
Enigszins teleurgesteld verliet ik in april 2008 voortijdig de negende editie van Blue Highways, het jaarlijkse Americana festival in het Utrechtse Vredenburg. De teleurstelling betrof niet zo zeer de programmering. Daar is doorgaans niets mis mee. Wat tegenviel was de sfeerloze en kille ambiance in het nieuwe Vredenburg aan de A2, ook wel de Rode Doos […]
De vakantiebeurs!!. Eind jaren tachtig/begin jaren negentig bezocht ik de beurs regelmatig en voor het laatst. Ruim twintig jaar later en zeventig landen op mijn harde schijf “rijker” bezocht ik vandaag de Utrechtse beurs in de Jaarbeurs opnieuw. Er is eigenlijk niet veel veranderd, zo zag ik vanmiddag met eigen ogen. Internet of niet. De aanbieders zijn vrijwel […]