By René Hoeflaak on 30 maart 2013 ( Plaats een reactie )

Utrecht: Máximapark

Utrecht, 28 maart 2013: Pergola in het Máximapark (foto: René Hoeflaak)

Onvrede, petities en handtekeningenacties. De naamswijziging van het Leidsche Rijnpark naar het Prinses Máximapark raakte een gevoelige snaar bij de inwoners van de Utrechtse wijk Leidsche Rijn, één van de grootste nieuwbouwwijken van Nederland. De bewoners voelden zich niet betrokken. Máxima zelf was zeer vereerd met de naamswijziging, zo liet de gemeente Utrecht in mei 2011 weten. Veel inwoners van de Leidsche Rijn dachten daar anders over. Het Leidsche Rijnpark moest dus Leidsche Rijnpark blijven heten. De protesten bleken tevergeefs. Kort na de naamswijziging was het park weer onderwerp van gesprek. Dit keer ging het om een nieuw te plaatsen Parkpergola in het nog jonge en moderne park. Een haag van witte, ronde en bochtige muren met zeshoekige gaten. Kosten ruim 2,8 miljoen euro per kilometer muur. En daar zat dan ook de onvrede. “Past een dergelijke uitgave wel in deze tijd? ” vroeg men zich af in de Leidsche Rijn, nog maar net bekomen van de ingrijpende naamswijziging van het park zelf.

Pergolamuur in het Maximapark in Utrecht (foto: René Hoeflaak)

Donderdag betrad ik niet ver van Station Utrecht Terwijde het Máximapark en zag ik de eerste serie muren met eigen ogen. De kale muren staan er wat onwennig bij. Net als ik. Als verkenners en pioniers. Het echte pergolagevoel was er nog niet. Doorgaans ben ik honderd jaar te laat, maar dit keer ben ik honderd jaar te vroeg. De bedoeling en ambitie is dat de pergola gefaseerd doorgroeit naar een lengte van 3,5 kilometer. Zover is het nog niet. Ik verlaat de muren en vervolg mijn weg door één van de grootste (300 ha), modernste en nieuwste parken van Nederland. Zes meter brede voet- en fietspaden vormen letterlijk en figuurlijk Het Lint van het park. ‘Rustgevend en levendig’, zo omschrijft de gemeente Utrecht het park. Daar zit wat in. In alle rust en vol met energie verruil ik het park na ruim een uur voor het oude centrum van Vleuten. Wandelend langs de parochie ‘Het licht van Christus’ en het Broederschaphuisje uit de zeventiende eeuw begint het echte werk bij de Thematervelden en de Haarrijnse Plas. De Haarrijnse Plas voorziet de Leidsche Rijn niet alleen van schoon en helder water maar is ook een indrukwekkend recreatie-, wandel- en natuurgebied. Voor recreanten was het weer net even te guur. En eerlijk gezegd ook voor een wandelaar:-).