Antwerpen: MAS gebouw
Ondanks de 80 kilometer die Antwerpen en Rotterdam van elkaar scheiden voel en zie je overal elkaars verbondenheid. Zoals het MAS gebouw. Een ‘Rotterdamse’ trekpleister op het Eilandje in Antwerpen. […]
Ondanks de 80 kilometer die Antwerpen en Rotterdam van elkaar scheiden voel en zie je overal elkaars verbondenheid. Zoals het MAS gebouw. Een ‘Rotterdamse’ trekpleister op het Eilandje in Antwerpen. […]
Een begijnhof: in Nederland zijn er nog maar twee van deze Middeleeuwse hofjes over. In België nog 26. Vorige maand bezocht ik in de Vlaamse provincie Antwerpen, het begijnhof van […]
Niet ver van die rivier de Schelde streek ik op de Marnixplaats in Antwerpen neer op een terras. Met uitzicht op een 20 meter hoog vrijheidsmonument. Ter ere van de bevrijding van … de Schelde. Hoe dat zit? Ik zocht het uit.
Van binnen heeft de kluizenarij van Sint-Antonius in het Waalse gehucht Bévercé veel weg van een kerk. De deur staat open. Tenminste twee weken geleden, op een druiligere zaterdagochtend. Maar […]
Oud bokser Arnold Vanderlyde won in de jaren tachtig en negentig drie bronzen Olympische medailles. Daarnaast was hij onder meer drie keer Europees kampioen. In 1991 werd hij uitgeroepen tot sportman van […]
In 2017 schreef ik een artikel over de beschilderde elektriciteitshuisjes in Rotterdam. Vorige week sprak ik met kunstenares Lee-Anne van den Brand, de vrouw achter de kleurrijke huisjes. Vanuit haar atelier in Rotterdam en galerie in het Belgische Knokke wil ze de wereld opvrolijken.
Ik neem je graag mee naar het pleintje en de tuin achter de gevelpoort van het adres Bruul 52 in Vlaamse stad Mechelen. Niet alleen het terras en de achtertuin van een fijn restaurant maar vooral ook de achtertuin van de eerste, oudste en grootste Beiaardschool ter wereld. Een unieke plek.
Spa en Den Haag. Twee totaal verschillende steden. In twee verschillende landen. Maar er is één man die de steden verbindt, zo ontdekte ik vorige week tijdens mijn bezoek aan Spa.
De Montagne de Bueren in Luik werd in 2013 uitgeroepen tot de meest extreme trap ter wereld. Begin dit jaar stond ik halverwege de trap aan de voordeur van een Belgische Olympische sporter. ‘Druk in training voor Tokyo 2020’. Een plek om bij stil te staan.
Rotterdam heeft de afsluiting van de Maastunnelbuis. Antwerpen de knip van de Leien, een bouwproject met een gelijkwaardige verkeersimpact. Met prenten en teksten die in de Sovjet Unie jaren vijftig niet zouden misstaan informeert de stad haar burgers over de werkzaamheden.
Via de Koevoirtbrug kruisen we de Reusel. De brug markeert de voormalige grens tussen de Brabantse dorpen Mierden en Esbeek. Een grens die in september 1331 werd vastgelegd. Op een maand na 500 jaar voor een nog veel historische gebeurtenis. Niet ver van de brug.
Koekelberg en Ganshoren, twee buurgemeentes in het Belgische Gewest Brussel. Koekelberg is met ruim één vierkante kilometer in omtrek een van de kleinste gemeenten van België. Toch staat Koekelberg in een rijtje met Rome, New York en Londen.
Ik denk niet dat er ergens in de wereld een burgervader is met een mooiere achternaam dan de burgemeester van Sint-Niklaas. De stad heeft het grootste marktplein van Belgie. Niet ver van een monument ter nagedachtenis aan de Belgische slachtoffers van de oorlog in Korea.
Een dwaalspoor leidt uiteindelijk naar het grafmonument van de Antwerpse schilder Jacob Jordaens (1593-1678), slechts enkele meters voor de Nederlands-Belgische grens. Maar waarom daar?
Madelon eert de 147 gesneuvelde Turnhoutse soldaten tijdens de twee wereldoorlogen van de vorige eeuw. Haar zwaard verdween veertig jaar geleden uit haar linkerhand.
In een vitrinekast in een smal straatje in de Belgische stad Leuven ontdekte ik vorige maand een stille getuige van een Belgisch verschijnsel uit vervlogen tijden. De stempelcontrole voor ‘doppers’. En nog veel meer…
Tientallen vrijwilligers sjouwen zaterdagmiddag op de Grote Markt in Leuven af en aan met dozen vol begonia’s voor het aanleggen van een bloementapijt ter herdenking aan het begin van de Eerste Wereldoorlog. Even verderop staat het standbeeld van Erasmus en denk ik aan oorlogen en begonia’s. Over ‘het lof der zotheid’…….
Vanuit België drijven zwarte en brekende wolken ons land binnen. Hagelstenen kletteren op het wegdek. Spannend is een beter woord. Eigenlijk is het niet leuk meer. De bliksem zoekt zijn grenzeloze weg in de weilanden om mij heen. Vluchten kan niet meer. Schuilen al helemaal niet. Maar dan….
Na na een volgend akkerveld ben ik zo maar in België en ben ik Keizer Wilhelm II al lang vergeten. Die conclusie trek ik bij het zien van een tweetalig wit straatnaambord Bijstraat/Rue de la Bise, een straatje aan de rand van het dorpje Moelingen. Of is het Mouland? Een kwestie van taal. Maar hier in de Voerstreek ligt dat toch anders. Moelingen is ook de geboorteplaats van Léon Semmeling. ‘Wie?’ hoor ik je zeggen….
“Hoe lang gaat dit nog goed?” , zo vraag ik mij af als Vorst Nationaal in Brussel al een uur op haar grondvesten schudt. Hoe lang kan de band nog teren op haar voorspelbaarheid? Maar wat maakt het eigenlijk uit? Voor Brussel en de Simple Minds in ieder geval niets. “You are the best audience we ever had in 37 years” zo complimenteert voorman Kerr zijn publiek in de Belgische hoofdstad.
32 jaar na de vrijlating van zeehond Moby Dick in open zee begin ik bij de Duivelsbrug in het zuiden van Breda aan een wandeling langs de Mark, door het natuurgebied De Blauw Kamer en in het Mastbos. Ver van zee….
In een andere tijd rijden we vijf minuten later station Visé binnen aan de andere kant van de grens. Drie grenzen verder, Een landgrens, een taalgrens en een tijdgrens.
Een maandagavond met chansons, disco, blues, ballades, soul, strakke Belgenpop, rock, soul en smartlappen. Zodra Arno Hintjens en zijn band het podium in Paradiso betreedt, lijkt de maandagavond ineens vrijdagavond, […]
Na een uur sta ik op een verlaten sportveldje in Oostende. Hier, bij de Koninklijke Stallingen, zou hij af en toe een potje basketbal hebben gespeeld, zo vertelt een stem in mijn oor. Hij is […]
Onvoorzien begaf ik mij vorige week op treinstation Roosendaal. En omdat iedere straathoek wel een verhaal heeft, verliet ik het station voor een rondje door het centrum van Roosendaal. Nog geen driehonderd meter van […]
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.