Breda, 24 oktober 2013: Rivier de Mark met op de achtergrond het plaatsje Ulvenhout (foto: René Hoeflaak)

Op de laatste zomerdag van 1981 zwom een  verdwaald zeehondje vanaf de Noordzee het Hollandsch Diep binnen om bij de Volkeraksluizen de verkeerde afslag te nemen. Niet veel later zagen inwoners van Breda de zeehond in het centrum van hun stad door de rivier de Mark zwemmen.  Een paar dagen ‘logeerde’ de zomergast op een bootje langs de oevers. Toen kwam de onvermijdelijke Lenie ’t Hart van zeehondencentrum Pieterburen in actie om Moby Dick –die naam hadden de inwoners van Breda de zwervende zeehond al gegeven- op te halen. Weer een dag later werd  Moby Dick losgelaten in de vrije en open zee. Hoe het Moby Dick verder is vergaan, weet niemand.  Breda hield aan het onverwachte bezoek in ieder geval een standbeeld over. Want drie jaar later werd het standbeeld van Moby Dick onthuld in de Bredase wijk Ginneken.

Jaren later

Tweeëndertig jaar na de vrijlating van Moby Dick in open zee begin ik met Marcel Sluijter bij de Duivelsbrug in het zuiden van Breda aan een fraaie en afwisselende wandeling langs de Mark, door het natuurgebied De Blauw Kamer en in het Mastbos. Een prima omgeving voor een doordeweekse wandeling op een zonnige nazomerdag . Maar of Moby Dick net zo enthousiast was, waag ik te betwijfelen. Want een zeehond en de Mark lijkt mij geen goede combinatie. Dat moet Moby Dick ook hebben gedacht. Toch is Moby Dick mogelijk niet de eerste zeehond die spontaan Breda binnenzwom.  Want  tot 1827 had de tachtig kilometer lange Belgisch/Nederlandse rivier de Mark  immers een open verbinding met zee.

Mastbos

Mogelijk is dat ook de reden dat schepenbouwers uit de Gouden Eeuw het Mastbos wisten te vinden. De masten van VOC schepen werden gemaakt van hout uit het – je raadt het al- Mastbos.  Intussen wandelen wij verder over drassige beemden  en voormalige postwagenwegen en raken we de weg kwijt op het Eeuwige Laantje. Ver van de open zee.

Breda, 24 oktober 2013: Mastbos (foto: René Hoeflaak)