België, Leuven, Eikstraat (foto: René Hoeflaak)

Vorige maand was ik weer eens in België. Ik kom er graag. Eerder schreef ik al een blog over de begonia’s in het centrum van Leuven ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog.  Niet ver van die begonia’s vielen mij in het centrum een aantal zaken op die ik graag met je deel. Zoals de opvallende hoeveelheid vacatureoproepen aan de etalageramen. En dan heb ik het niet over uitzendburo’s (interimkantoren) maar over schoenenwinkels, café’s, kledingzaken, kappers etc. etc.  Oproepen op witte blaadjes papier zoals ‘Wegens succes collega gezocht’ of ‘wij zoeken half time verkoopster’.  Het gaat goed met Vlaanderen, zo lijkt het. Toch is het Belgische werkloosheidspercentage van 8,5 % hoger dan die van Nederland. Alsof het zo moest zijn en als een onzichtbaar bruggetje wandel ik even later door de smalle Eikstraat en zie ik in een vitrine aan de gevel van de voormalige Volksbank van Leuven een krullend en nog net niet vergeeld formulier uit 1997. Een stille getuige van een typisch Belgisch verschijnsel uit vervlogen tijden, namelijk de stempelcontrole voor werkloze Belgen, afgeschaft in 2005. Maar in de vitrinekast aan de Eikstraat in Leuven nog allerminst.

Doppers

In de kennisgeving met als aanhef ‘Wijzigingen locatie stempelcontrole’ lees ik dat de houders van blauwe kaarten zich vanaf 3 januari 1997 op de 13^e en 26^e van iedere maand dienen te melden in het Philipsgebouw aan de Geldemaaksevest. In de voormiddag werklozen – in de Vlaamse volksmond doppers genoemd- met achternamen die beginnen met de  letter A tm L. M tot en met Z in de namiddag. De houders van groene kaarten dienen zich op de 7^e van iedere maand te melden. Zeventig jaar was de stempelcontrole van toepassing. Tussen 1936 en 1991 gold zelfs nog een dagelijkse meld- en stempelplicht voor doppers. Op telkens een ander tijdstip, één dag vooraf bekend gemaakt.  België voerde de stempelplicht destijds in om zwart werk tegen te gaan. Jarenlang voerde de Belgische vakbonden ludieke acties tegen de stempelplicht. In 2005 was het dan zover. ‘We waren een reservaat’ aldus een Gentse professor in het AD van december 2005. ‘We krijgen nu eindelijk tijd om werk te zoeken’ aldus een werkloze in het zelfde artikel.

Leuven, augustus 2014: Kennisgeving uit januari 1997 in een vitrinekast aan de Eikstraat (foto: René Hoeflaak)

Fietsexamen

Wat mij ook opviel in de straten in het centrum van Leuven zijn de routebordjes met de tekst ’fietsexamen’. De stad Leuven vergeet weliswaar om oude aanplakbiljetten uit de vorige eeuw te verwijderen maar maakt dat meer dan goed door verschillende fietsroutes uit te zetten waar kinderen hun fietsvaardigheid kunnen uittesten. Vrijwel alle scholen in Leuven organiseren fietsexamens voor  kinderen van zes jaar of jonger om hun gedrag aan te passen aan dat van andere weggebruikers en zo voorbereid te zijn op de overstap van voetganger naar fietser, aldus de stad Leuven Chapeau. Ik eindig zoals ik begon. Belgie, ik kom er graag.

België, Leuven, 23 augustus 2014: Richtingaanwijzing fietsexamen in het centrum van de stad. Er zijn drie routes, waaronder de groene route van 3,5 kilometer. (foto: René Hoeflaak)