Een begijnhof: in Nederland zijn er nog maar twee van deze Middeleeuwse hofjes over. In België nog 26. Vorige maand bezocht ik in de Vlaamse provincie Antwerpen, het begijnhof van de stad Turnhout, sinds 1998 een beschermd UNESCO werelderfgoed. De laatste begijn was een Rotterdamse.

Een begijnhof is een typisch Middeleeuws verschijnsel en laat zich het best omschrijven als een afgezonderde groep woningen voor vrouwen die zich volledig aan het katholieke geloof wijdden.

Geen traditioneel klooster

Anders dan in een traditioneel klooster waren de regels in een begijnhof minder dwingend en was een inkoopsom niet nodig. ‘het bagijnhoff alhyer [is] eygentlijck egene clooster, ende de maechden aldaer en sijn egene religieusen, maer waerlijcke personen, bij den anderen eerlijck ende reedelijck woonende’ aldus de leiding van het Amsterdamse begijnhof in een fiscaal conflict met de gemeente Amsterdam in 1646. Lees verder na de foto’s

Beeldenstormen, twisten, plagen en plunderingen

Het begijnhof in Turnhout werd gesticht in de 14^e eeuw. Later werd ook de Heilige Kruis Kerk toegevoegd aan het begijnhof. Eind 17^e eeuw woonden er maar liefst 370 begijnen, verdeeld over 86 huisjes. Daarna volgde een periode waarin Turnhout, de kerk en het begijnhof geteisterd werden door plunderingen, veldslagen, beeldenstormen, godsdiensttwisten, brandstichtingen, pestepidemieën en plagen. Het aantal begijnen nam af. Lees verder na de foto’s

Anna de Boer uit Rotterdam

De laatste begijn was de in Rotterdam geboren Anna de Boer. Zij overleed in op 28 januari 2002, zo is te lezen op een namenlijst namenlijst van ingeschreven begijnen van de Vrienden van het Begijnhof. Lees verder na de foto’s

Vrieskou en mist. 500 jaar terug in de tijd

Sinds 1953 heeft het begijnhof in Turnhout ook een museum, te vinden aan het Begijnhof 56. Een wandeling door en rond het Begijnhof is een aanrader. De woningen, het hof, de tuin en de kerk verkeren in goede staat en er heerst een bijna mystieke rust. Er staan enkele begijnwoningen te koop.Lees verder na de foto’s

Ik bezocht het Begijnhof op een nevelige, donkere, vrieskoude namiddag in december met op de achtergrond – vanuit de kerk- de klanken van een religieus zangkoor. Ik wandelde zonder al te veel fantasie in 1522. Een mede daarom een unieke ervaring en aanleiding voor deze blog.