Het ‘Tongelrepad’ rondom Eindhoven bracht ons via drassige paden en stromende riviertjes in gehuchten en stadsdelen met verhalen over de Brabantse geschiedenis. ”Er werd wat afgesloopt”. Startpunt van de route […]
2024 zit er bijna op. Met plezier en voldoening neem ik je mee terug langs de ruim 3,6 miljoen voetstappen van het afgelopen jaar. Met een beeldend overzicht van de […]
Op 12 juli 1953 legde een uit China gevluchte bisschop in Deurne de eerste steen van een missiehuis voor paters, broeders en studenten. Vijftig jaar later werd het missiehuis een […]
Wie vanaf het Hollands Diep voet aan wal zet in het Noord-Brabantse vestingstadje Willemstad, stuit meteen op het Belgisch Militaire Ereveld 1940, een oorlogsmonument ter nagedachtenis aan een scheepsramp met […]
In de toeristenfolders wordt de Pettelaarse Schans in ’s Hertogenbosch, aangeprezen en vooral aangeraden als een eiland voor ontspanning, wandelen, watersporten en feesten. Hoe anders was dat vierhonderd jaar geleden. […]
Eind januari wandelde ik in de omgeving van het Brabantse Welberg en maakte ik kennis met Janske Gorissen. Van haar geboorteplaats Welberg tot Rome houdt ze de gemoederen al een eeuw lang bezig.
Voor Maxazine sprak ik onlangs met Harm Timmermans, aanvoerder van de Nederlandstalige band Hartman. Dit naar aanleiding van het verschijnen van hun eerste plaat ‘GOUD’. Een vrolijke melodieuze plaat met […]
Midden in de Brabants Biesbosch zag ik de steur. De mythische vis staat in het natuurgebied op een voetstuk.
Katoen, wol en betonnen banken: een korte samenvatting van de indrukwekkende geschiedenis van het gebouw Duvelhok in Tilburg. Ik was er onlangs.
Bij moerasbruggen dacht ik tot enkele weken geleden aan spannende Tarzanfilms in de Afrikaanse jungle. Vorige maand wandelde ik bij Den Bosch echter over een Nederlandse moerasbrug, de 600 meter langs Moerputtenbrug.
Op een miezerige eerst zaterdagmiddag van februari bezocht ik in Valkenswaard het voormalige kloostergebouw Carolus. Het was op de dag af exact 89 jaar nadat de eerste zusters, bekend als Zusters onder de Bogen, hun eerste nacht doorbrachten in het karakteristieke gebouw.
Via de Koevoirtbrug kruisen we de Reusel. De brug markeert de voormalige grens tussen de Brabantse dorpen Mierden en Esbeek. Een grens die in september 1331 werd vastgelegd. Op een maand na 500 jaar voor een nog veel historische gebeurtenis. Niet ver van de brug.
Hemelsbreed 115 kilometer van elkaar. Breda en Zutphen. Steden met een woelige en bloedige historie, oude stadsrechten en dus met stadspoorten en stadsmuren. Zoals de Tolbrugpoort in Breda en de Berkelpoort in Zutphen.
Een dwaalspoor leidt uiteindelijk naar het grafmonument van de Antwerpse schilder Jacob Jordaens (1593-1678), slechts enkele meters voor de Nederlands-Belgische grens. Maar waarom daar?
Land van Altena: In Giessen lees ik op een velletje papier bij enkele blokken beton dat ‘getracht zal worden tot restauratie van de blokken over te gaan’ De blokken zijn nooit gebruikt waarvoor ze bestemd waren. Gelukkig maar.
Voor Blueszine bezocht ik samen met fotograaf Ben Willemsen het optreden van Robben Ford in Breda. Subtiel aait Ford de snaren van zijn oude Telecaster.
We gaan terug naar de vorige eeuw. Die is nog maar enkele uren begonnen als Hub van Doorne wordt geboren. Vijftig jaar later rolt de eerste DAF truck van de lopende band. En dan is het juli 2014…..
Oss uit. Altijd lastig. Want eigenlijk weet ik niet wat ik van Oss moet denken. Oss is niet te plaatsen.
De komende nacht is het zeventig jaar geleden dat een Engelse bommenwerper tijdens een luchtgevecht met de Duitsers boven Werkendam neerstortte in een polder bij Hank. Pas in 2005 werden de lichamen geborgen. ‘Tony had een slecht voorgevoel’ aldus de schoonzus van één van de bemanningsleden.
Vanuit België drijven zwarte en brekende wolken ons land binnen. Hagelstenen kletteren op het wegdek. Spannend is een beter woord. Eigenlijk is het niet leuk meer. De bliksem zoekt zijn grenzeloze weg in de weilanden om mij heen. Vluchten kan niet meer. Schuilen al helemaal niet. Maar dan….
De saaiheid van de Killeweg bij Hank wordt onderbroken door een doodlopende weg met de naam Boerenverdriet. Maar van waar het verdriet?
‘Wie is Dirk de Bots?” vraag ik mij af. Want als een dijk jouw naam draagt, dan ben je niet zo maar iemand. Toch? Goedgehumeurd wandel ik verder van Lage Zwaluwe naar Hooge Zwaluwe en Blauwe Sluis.
Tien, negen, acht, zeven, zes, vijf…De dwang om af te tellen is nauwelijks te stoppen. Niet alleen omdat we beginnen aan de weg terug maar vooral ook door de De raket naar de maan. Willemstad is een stad voor Kuifjes.
Door de Fluwelenbroekstraat over de Olof Palmebrug richting de Binnenbanddijk richting het verdronken land. Dat kan alleen in en bij het West-Brabantse Bergen op Zoom.
Net als monnik Wyart 133 jaar geleden verken ik het Brabantse land. Bij de trappistenbrug onder Tilburg overbrug ik niet alleen het Wilhelminakanaal uit 1919 maar ook twee eeuwwisselingen.
Rene Hoeflaak 