De Kanaaleilanden Guernsey en Jersey. Unieke eilanden met een roerige historie, gevarieerde natuur en met verschillen en overeenkomsten. Zoals de aanwezigheid van fraaie en kleurrijke tuinen als Candie Gardens op Guernsey en Samarès Manor op Jersey.
De grutto, de nationale vogel van Nederland, wordt al jaren bedreigd. De Klaas Engelbrechtspolder bij Schipluiden tracht het leven van de grutto al jaren aantrekkelijk en aangenamer te maken. Het […]
Vorige maand verscheen het boek ‘Wandelen op Sint-Eustatius, geschoeid op Nederlandse leest’, waarin Marion Schroen met 22 wandelingen haar passie voor wandelen op het Antilliaanse eiland deelt. Ik sprak met Marion over haar wandelingen en haar liefde voor Sint-Eustatius.
Midden in de Brabants Biesbosch zag ik de steur. De mythische vis staat in het natuurgebied op een voetstuk.
Ik neem je mee naar Schellinkhout. Een dorpje met nog geen duizend inwoners even ten oosten van Hoorn. Met een raadhuis , een kerk en een graf van een onbekende en een bekende soldaat
Onverwachte bezoeken, plekken en ontmoetingen zijn vaak het leukst. Zoals die aan Kaatjes Theetuin in Leerdam. In meerdere opzichten een unieke plek. Neem de geografische ligging. Op een soort van drie provinciën punt
In de voetsporen van ontdekkingsreiziger Alexander von Rumboldt bezocht ik op het Spaanse eiland Tenerife een bijzondere boom, de drakenbloedboom, de oudste boom van het eiland.
2 december 2018: deze week precies twintig jaar geleden reisde ik door en over Luzon, het noordelijkste en grootste eiland van de Filipijnen. Vanaf de hoofdstad Manila met de bus […]
Croydon is een van de meest zuidelijk stadsdelen van London. ‘Lake district’ zo noemen ze Croydon zelf in Londen. En daar is wel veel voor te zeggen.
Door de handtekening van Willem van Oranje onder de Acte van Redemptie in 1576 is het Haagse Bos al eeuwenlang en ook in 2017 nog steeds beschermd tegen kap en verkoop. Een oerbos. Het doorstond oorlog en vrede.
Augustus 2016: drie jaar geleden sprak ik onder meer voor Groenroodwit met Chris Slappendel. Op dat moment verbleef hij in China, een van de 24 landen die hij bezocht met zijn Tiger […]
In IJsland staat de naam van Sigríður Tómasdóttir voor trots, vasthoudendheid en doorzettingsvermogen. Met Sigríður valt niet te spotten, zo merkte ik vorige week in IJsland.
In de winters in West-Afrika. In de zomer dobberen op een plas in Nederland en af en toe een visje pikken. Honderd jaar geleden de gewoonste zaak van de wereld. Met duizenden tegelijk. Nu is dat wel anders. Toch zijn er nog steeds plekken in Nederland waar die traditie voortleeft.
De dijken bij Melissant scheiden Dirksland al eeuwenlang van de zee. Een zee die geen zee meer is maar een fraai natuurgebied met lange eindeloze zeedijken.
De saaiheid van de Killeweg bij Hank wordt onderbroken door een doodlopende weg met de naam Boerenverdriet. Maar van waar het verdriet?
Opgewonden schuif ik mijn stoel richting het raam . Een half uur lang tuur ik met een licht verhoogde hartslag van oost naar west en van links naar rechts. Tevergeefs. De teller staat op nul. Een half uur later ontvang ik een mail. Ik word bedankt. Het is tijd voor vrije vogels.
Een boerderij met boer aan de rand van het Zeeuwse gehucht Vlake. Het eerste teken van mensenleven aan de rand van het niemandsland van de Yerseke Moer, het grootste en meest authentieke natuurgebied van Zeeland. Maar het zijn de strandlopers die vooral mijn aandacht trekken. Maar welke strandloper?
Van wolven heb ik niets meer te vrezen als ik aan de rand van Wolvega. Van honden des te meer. Grommend en blaffend begeleiden de Friese honden mij van weiland naar weiland. Langs een weiland bij Oldeholtpade heeft een wandelaar zijn grommende bouvier nauwelijks onder controle “Hij is niet zo mak” aldus de Friese wandelaar. Enigszins opgelucht en bevrijd verruil ik de weilanden voor de moerassen in de Lendevallei.
Door de Fluwelenbroekstraat over de Olof Palmebrug richting de Binnenbanddijk richting het verdronken land. Dat kan alleen in en bij het West-Brabantse Bergen op Zoom.
In de Brabantse Biesbosch voelde ik mij een ongewenste vreemdeling. Na ruim twee uur vond ik het wel welletjes en verliet ik het National Park bij de Denneplaatweg. Huiswaarts. Mijn aanwezigheid had de wonderschone Biesbosch meer dan genoeg belast.
Het broze evenwicht tussen mens en water wordt pas echt zichtbaar als ik de Schelphoek via een schelpenpad verlaat. Vanaf de dijk kijk ik uit over de Oosterschelde, schorren, slikken, binnendijkse inlagen, zandplaten en dijkpalen ofwel het Nationaal Park De Oosterschelde, met 370 vierkante kilometer het grootste Nationale Park van Nederland.
Goed en slecht nieuws vanuit de Haagse duinen. Verdrietig en blij nieuws. Ik begin met het slechte nieuws. De Haagse media berichtten vorige week over het bezoek van de boswachter van het […]
Donderdag betrad ik niet ver van Station Utrecht Terwijde het Máximapark en zag ik de eerste serie perogolamuren met eigen ogen. De kale muren staan er wat onwennig bij. Net als ik. Doorgaans ben ik honderd jaar te laat, maar dit keer ben ik honderd jaar te vroeg.
Eerder deze week stond ik in de achtertuin van Paleis Soestdijk oog in oog met een kleine kudde Charalois koeien. De runderen staan bekend om hun sterke maag. Ze zijn ingehuurd om de wildgroei van de struikgewassen in De Stulp in bedwang te houden. Even verderop ligt het Nonnenveld en staat de Naald van Waterloo……
29 juli 2012: puur natuur. Al vierduizend jaar lang. Het Naardermeer is één van de weinige natuurlijke wateren van Nederland. Zevenhonderd jaar geleden greep de mens in en ontstonden de eerste dijkjes. Ruim […]
renehoeflaak.com 