Een bezoek aan Amsterdam sluit ik graag af in proeflokaal de Ooievaar, in de St. Olofspoort. Ik raad het iedereen aan. Niet alleen voor een leuk gesprek of kennismaking met gasten uit alle windstreken. Maar ook om een andere reden. Daarvoor neem ik je mee naar de Jordaan. Naar de Driehoekstraat, een kwartiertje lopen verder op.
Nu een onopvallend plantsoentje op tien minuten lopen van RET metrostation Rhoon. Maar in de Middeleeuwen een bloedige gerechtsplaats., zo leerde de Rolf Route mij op de laatste zondag van 2018.
2 december 2018: deze week precies twintig jaar geleden reisde ik door en over Luzon, het noordelijkste en grootste eiland van de Filipijnen. Vanaf de hoofdstad Manila met de bus […]
Het Drentse Dwingeloo is vooral bekend van het Planetron, de grootste telescoop van Nederland. Maar wie nog scherper kijkt, ziet in de bossen rondom Dwingeloo vooral de donkere sporen van de Nederlandse geschiedenis.
Croydon is een van de meest zuidelijk stadsdelen van London. ‘Lake district’ zo noemen ze Croydon zelf in Londen. En daar is wel veel voor te zeggen.
De Dwarsweg in Bilthoven. Een wandelweg die je stap voor stap 150 jaar mee terugneemt in de tijd. Met aan het einde een ‘Verloren Kerkhof ‘. Zonder graven, zonder zerken en zonder namen. Een ouderwetse dodenakker voor zwervers en dronkaards. Aangelegd in 1874 en onlangs gerestaureerd.
Wieringen, een unieke wandelplek in Nederland. Met een indrukwekkende en eeuwenlange historie waarin het strijdt tegen water, storm, Friese roversbendes, watergeuzen, plunderende Vikingen en dijkdoorbraken.
In 1989 wandelde ik op mijn gemak onder een slagboom door over de grens van Guatemala naar Honduras. Tijden veranderen. In 2017 is 10 procent van de bevolking van Honduras op de vlucht. Daarom wandel ik in de Nacht van de Vluchteling ook voor de vluchtelingen in Midden-Amerika.
Stevige taal in de polder. Verscholen in de struiken langs een pad in een polder in Zuid-Holland. Op een steenworp afstand van een voormalige schuilkerk. Daarvoor neem ik je mee naar Zoeterwoude Dorp.
Augustus 2016: drie jaar geleden sprak ik onder meer voor Groenroodwit met Chris Slappendel. Op dat moment verbleef hij in China, een van de 24 landen die hij bezocht met zijn Tiger […]
Via de Koevoirtbrug kruisen we de Reusel. De brug markeert de voormalige grens tussen de Brabantse dorpen Mierden en Esbeek. Een grens die in september 1331 werd vastgelegd. Op een maand na 500 jaar voor een nog veel historische gebeurtenis. Niet ver van de brug.
Komende vrijdag start in Apeldoorn de Ronde van Italië. Zaterdag trekt de karavaan door de gemeente Buren. Op een terras naast de plaatselijke kerk blijkt Turijn echter nog ver weg. In alle opzichten.
Een heuvel en een stukje tekst in Soest doet mij verlangen naar oude tijden. De klokbekertijd om precies te zijn. Waarom….
Een dwaalspoor leidt uiteindelijk naar het grafmonument van de Antwerpse schilder Jacob Jordaens (1593-1678), slechts enkele meters voor de Nederlands-Belgische grens. Maar waarom daar?
Op het Haagse Valkenbosplein stap ik uit uit de tram. Op weg naar het adres Beeklaan 502, het voormalige woonhuis van Willem Drees, tien jaar lang minister-president van Nederland. Maar dan volgt de twijfel. Want wie zegt dat Drees koos voor de kortste weg?
De Geniedijk moest Amsterdam beschermen tegen vijandelijke aanvallen. In 1889 begonnen in opdracht van het Ministerie van Oorlog de eerste graafwerkzaamheden. De tijd vloog. En die vliegende tijd was uiteindelijk de grootste vijand.
Land van Altena: In Giessen lees ik op een velletje papier bij enkele blokken beton dat ‘getracht zal worden tot restauratie van de blokken over te gaan’ De blokken zijn nooit gebruikt waarvoor ze bestemd waren. Gelukkig maar.
Wandelen op de Schuineslootweg in Schuinesloot. Het overkomt je. Voor de gemiddelde Schuinesloter wellicht een alledaagse ervaring maar voor mij verre van dat.
Niet eens zo lang geleden: alleen al bij het zien van de stroomversnelling van de beneden gelegen rivier de Dordogne deden de schippers bij het falais St. Front een schietgebedje. […]
Op de Donderberg bij Leersum negeren we een pad naar rechts met aan het einde een toren. Daar heb ik spijt van. Want de toren is niet zomaar een toren.
Vlak voor de start van de ’30 van Zandvoort’ wandelroute sta ik stil bij een monument van Courage en Williamson. Beide Britse autocoureurs verongelukten in de jaren zeventig op het naastgelegen circuit.
Zeeland, Sint-Annaland. Bij het meisjesweeshuis steken we de weg over naar het Schemerspad richting de Voorstraat. De scheve trapgevel van huisnummer 38 verraadt historie en vertraagt onze gang richting de Zeeuwse zeedijk.
Esse.Gans= en Blaardorp en Scheve Overweg. Codetaal voor wandelaars op eenzame diepte? Taal die richting geeft. U leest later maar snel waarom.
Aan het einde van een Rotterdamse singel staat een man tot aan zijn enkels in het water. Een aardige kerel, lijkt mij. Maar na weken weet ik het pas zeker en denk ik hem te kennen. Toch weet je het maar nooit…
Tijdreizen. Het is mogelijk. In Rotterdam. In een tunnel. Over een afstand van –wat zal het zijn- vijfentwintig meter. Zestien jaar per meter. Het is gratis en je blijft met beide benen op de grond. Het tempo bepaal je zelf.
