Weinig landen zijn zo groen als Suriname. 94 % van het landoppervlakte bestaat uit tropisch regenwoud. Een percentage om te koesteren. Met plezier en genoegen kijk ik terug en vooruit op mijn bezoeken aan het groene Surinaamse binnenland. Puur genieten. Momenten die mij trots maken op “onze” planeet. En trots maakt zuinig. Toch en helaas is er ook in Suriname sprake van ontbossing. Een mooi woord voor het kappen van bomen. De ontbossing gaat in Suriname gelukkig minder hard dan bijvoorbeeld buurland Brazilië.

2011: Het binnenland van Suriname (foto: René Hoeflaak)

Het persbureau NOVUM bericht vandaag dat volgens cijfers van het Amazon Information Network tussen 2000 en 2010 in Brazilië een gebied ter grootte van Groot-Brittanië aan regenwoud is gekapt. De NOS berichtte vorig week dat er overigens wel sprake is van een daling van het jaarlijkse aantal gekapte bomen. Vorig jaar het laagste aantal vierkante kilometers sinds de nulmeting in 1988. Toch nog ruim 4.600 vierkante kilometer. Vergelijkbaar met een grote provincie in Nederland. Terug naar het regenwoud in Suriname. Want uitgerekend vandaag ook melden zowel Surinaamse als Nederlandse nieuwssites dat Suriname haar regenwoud – net als ik- koestert en de ontbossing van het regenwoud wil tegengaan in haar strijd tegen de schadelijk uitstoot van CO2 .  Suriname wil hiervoor financiële steun vanuit de Verenigde Naties. Die daarvoor weer afhankelijk is van de steun van  donorlanden. De regering informeert de  de lokale bevolking hoe zij dit gaat aanpakken. Uit de berichten van vandaag wordt dat overigens niet duidelijk. Positief en bemoedigend is de laatste zin in het persbericht van de NOS . “Suriname zegt de plannen voor het regenwoud door te zetten, onafhankelijk van de vraag of het geld er komt” .  Goed nieuws in de donkere dagen voor kerst.

Maart 2006; Suriname; De weg naar Colakreek, 50 kilometer van Paramaribo (foto: René Hoeflaak)