Deze week zag ik een aflevering van de Vlaamse serie ‘’Dwars door de Middellandse zee’’ op televisie. De makers reisden onder meer naar het Griekse eiland Santorini en bezochten het plaatsje Oia. Niet eens zo lang geleden, op 20 september 2021 om precies te zijn, nam ik op Santorini de taxi van Kamari naar het centrum van de hoofdstad Fira, startpunt van mijn wandeling naar Oia. Een van de bekendste wandelingen van Europa en – eerlijk is eerlijk – een van de mooiste wandelingen die ik ooit maakte.

Voorpret en ongeduld in Fira

Ik begon mijn wandeling met een cappuccino op het terras van het Nektar Lounge café in Fira. Met uitzicht op de kustlijn en in de verte Oia. Zelden was de voorpret voor een wandeling zo groot en voelde ongeduld zo aangenaam als op dat terras. Let’s go.

Verdwalen onmogelijk

De wandeling van Fira naar Oia is zo’n 11 kilometer en goed te doen voor iedereen met een goede gezondheid en normale conditie. De route en weg wijst zich vanzelf. Verdwalen is onmogelijk. De zee links van je houden en in de richting van Oia lopen, dat je in de verte ziet liggen. En je loopt bovendien nooit alleen. Ik liep nu nog in coronatijd, dus redelijk rustig. Ik vrees, dat het nu aanzienlijk drukker is.  Lees verder na de foto’s.

Drie delen

De wandeling bestaat eigenlijk uit drie delen. Het eerste stuk door de witte smalle straatjes en steegjes van Fira, trapje op, trapje af. Een middenstuk in een soort van niemandsland over brede een smalle half verharde grindpaden met vergezichten over de rotsige kustlijn en een derde deel door Oia zelf, waarin je jezelf in een ansichtkaart waant. En altijd en overal de zee, diep beneden en links naast je.  Lees verder na de foto’s.

Rijke handelsstad en aardbeving

Oia was eind negentiende en begin twintigste eeuw een belangrijke en rijke handels- en havenstad op de vaarroute tussen Alexandrië en Rusland. Met de opkomst van de Griekse havenstad Piraeus verloor Oia haar vooraanstaande positie als havenstad. Helemaal na de zware aardbeving in 1956 verlieten veel inwoners Oia. In de jaren zeventig kwam een groot restauratieprogramma op gang en heeft Oia zich ontwikkeld tot een belangrijke toeristische plek met typerende witte huisjes met platte daken en kerken met blauwe koepels. Ik zeg: als het kan, doe die wandeling