Rotterdam, Pernis, 5 maart 2013: Butaanweg (foto: René Hoeflaak)

Op de hoek van de Pastoriestraat en de Pastoriedijk, ter hoogte van dorpscafé de Herbergh, word ik aangesproken door een bejaarde fietser. Tegen hoogbejaard aan. ‘Aan de wandel?’. Zijn verbazing over mijn bevestigende antwoord overstijgt mijn verbazing over het waarom van zijn vraag. Pernis en vreemde wandelaars blijkt een onwennige combinatie. En daar is achteraf ook wel wat voor te zeggen. Als ik – met  de routebeschrijving van Groene Wissels -vanuit het kille metrostation Pernis door de kern van de Rotterdamse deelgemeente wandel, voel ik mij meer indringer dan wandelaar. Op zijn minst een buitenstaander. Als een vreemde cowboy in een Texaans dorpje. Zo nu en dan word ik aan- en zelfs nagekeken. Voor mijn gevoel dan. 🙂  De sfeer valt lastig te omschrijven. Noem het ‘Pernisme’. Zodra ik mijn eerste stappen zet op het Pernisse Hoofd en de Pernisse Waterkant en uitkijk over de Maas, de Eemhaven en de  Rotterdamse Skyline keert het wandelaarsgevoel weer terug. Pernis werd in 1934 toegevoegd aan Rotterdam en is van oorsprong één van de oudste boerendorpen in haar omgeving. Begin 1300  had Pernis al een eigen klooster en pastorie. Vandaar die Pastoriedijk- en straat. ‘Maar de katholieken zijn hier al lang weg’, aldus de fietser uit de openingszin. Tunnels bouwen bracht hem vanuit Friesland naar Pernis. Tunnels, bruggen, sporen, containers, havens, snelwegen en opslagtanks omcirkelen het dorp.

Rotterdam, 5 maart 2013: Hertenkamp in deelgemeente Pernis. De 40 herten zijn overgenomen uit het hertenkamp in Schiebroek (foto: René Hoeflaak)

Ik verruil het oude voor het moderne Pernis over een pad langs het uitgestrekte en het in 2007 geopende damhertenkamp. Aan de andere kant van het pad loopt de Betuwe Spoorlijn. Onder de A4 snelweg krijgt het pad een naam. De Hendrik Troostbaan. ‘Wie is Herman Troost?’ vraag ik mij af als ik tussen – links- de 2e Petroleumhaven,  de tanks  van Shell – en ExxonMobile loop en rechts de A4 en de Zuid-entree van de Beneluxtunnel. Waar de tunnel onder de Maas verdwijnt maak ik een lus. Niet veel later keer ik via de Hogedijk weer terug in het hart van Pernis en het metrostation uit 2002. De Hogedijk laat weer een geheel ander Pernis zien. Een Pernis met boerderijen en weilanden. Alhoewel Pernis en ik even aan elkaar moesten wennen, kijk ik terug op een geslaagde wandeling.

Pernis, toen en nu aan de Hogedijk (foto: René Hoeflaak)