9 april 2011: in Januari 2003 sloot ik een periode van drie maanden lichamelijk ongemak af met een weekje Sint-Maarten. Ik wandelde van Sint-Maarten naar St. Martin, bezocht het Franse Marigot, pakte af en toe een busje, lag wel eens aan het zwembad, bezocht enkele restaurants, dronk hier en daar een biertje en ontmoette veel Amerikanen. Hoe dan ook, zonder een strandlaken ging ik de de deur niet uit.

Little Bay

Het eiland telt immers vele strandjes waar je na een wandeling heerlijk kan bijkomen. Zo lag ik op een middag op een volledig verlaten strandje bij Little Bay. Over mijn tenen en het brandende zand heen staarde ik naar de golven en de zee. Tussen mijn voeten zag ik aan de horizon het eiland Saba. Ik wist eigenlijk niets over Saba. Hoe langer ik naar het eiland keek, hoe groter mijn interesse en nieuwsgierigheid over het eiland. “Hoe zou het daar zijn?”, zo mijmer ik.  Ik kreeg vage plannen om het eiland te gaan bezoeken. Maar hoe? En wanneer? Voor- en tegenargumenten wisselden elkaar af. Uiteindelijk is het er niet meer van gekomen.

Saba, 2003; Vanaf een strandje in St. Maarten staar ik naar het eiland Saba. “Hoe zou het daar zijn?” (foto: René Hoeflaak)

Werelderfgoed Saba

Deze week, acht jaar later, lees ik dat Saba door Nederland zal worden voorgedragen als Werelderfgoed, samen met nog tien andere “erfgoederen”, zoals de Van Nellefabriek in Rotterdam en de Noordoostpolder. Nederland telt op dit moment nog maar negen werelderfgoederen. De Waddenzee, de Amsterdamse grachtengordel en de molens van Kinderdijk zijn er drie van. Net als acht jaar geleden dwalen mijn gedachten weer af naar Saba. “Ik had toch moeten gaan”, zo denk ik nu. Ik denk aan het gezegde dat je beter spijt kunt hebben van de dingen die je WEL hebt gedaan in plaats van NIET.

The Bottom

Ik verdiep mij vanmiddag in Saba. De hoofdstad van Saba heet/is The Bottom. Die naam alleen al….  Sinds oktober vorig jaar (10/10/10) is Saba een officiële gemeente van Nederland en wellicht dus ook de mooiste. Welke gemeente is immers werelderfgoed?. De Vulkaan Mount Scenery is met 877 meter het hoogste punt van Nederland en heeft de St. Pietersberg verslagen. Saba telt ongeveer vijftienhonderd inwoners. De Sabanen (schrijf/noem je dat zo?) leven onder meer van (eco)toerisme. Saba moet een paradijs zijn voor zon- en wandelliefhebbers zoals ik.

The Cottage Club

Hotels dragen fraaie namen als The Cottage Club en Juliana’s. Ik lees over restaurants met uitzicht op zee en met namen als Eden. Er is maar één weg en dat lijkt mij prettig en meer dan genoeg. Columbus ontdekte Saba in de vijftiende eeuw maar besloot niet aan wal te gaan. Hij nam, net als ik, een foute beslissing.  Ik kan het nog goed maken. Columbus niet meer. Op naar de Van Nelle fabriek. Zie ook:  www.sabatourism.com .

Kaart van Saba (bron; http://www.sabatourism.com)