Belfast, Noord-Ierland, 13 januari 2017, Hyndford Street (foto: René Hoeflaak)

19 januari 2017: vorige week was ik in Belfast, Noord-Ierland. Een stad met verhalen. Een stad die je niet loslaat. In mijn eerste blog over Belfast neem ik je – net als mijn taxichauffeur-mee naar de wijk Bloomfield, in het oosten van  de stad. Om precies te zijn naar Hyndford Street, een typisch Brits arbeidersstraatje. En niet zonder reden.

Van Morrison

Want op nummer 125 werd op 31 augustus 1945 de legendarische singer- songwriter Van Morrison geboren, als zoon van elektricien George en zijn vrouw Violet Morisson. George en Violet zijn beiden gepassioneerde jazz- en soulliefhebbers en beschikken over een aanzienlijke platencollectie.

The Sputniks

Een passie die ze overdragen op zoon Van (geboren als George Ivan). Van is nog maar net 13 als hij zijn podiumdebuut maakt met zijn band The Sputniks in een bioscoop aan de nabijgelegen Woodstock Road.  Van Morrison maakt zijn school niet af en stort zich volledig op het schrijven en maken van muziek. De rest is geschiedenis.

Cleaning Windows

In 2015 werd Van Morisson tot de adelstand verheven. Maar zijn eenvoudige afkomst, jeugd en de buurt waar hij opgroeide inspireert hem regelmatig tot mooie melancholische en nostalgische songs. Zoals  ‘Cleaning Windows ‘(1982) waarin hij schrijft over de tijden dat hij als glazenwasser in Belfast rond moest zien te komen. In ‘Got to Go Back’ (1986)zingt hij over zijn schooltijd op The Orangefield High School in Bloomfield en  over zijn baantje bij een bakkerij  blikt hij terug in ‘Celtic Ray’ (1982)

In 1990 verschijnt Morisson’s 24^e plaat, ‘Hymn to Silence’.  De plaat wordt door veel  fans gezien als zijn beste plaat uit de jaren negentig.  Een van de songs  op dat album is ‘On Hynford Street’ waarin Morisson zijn luisteraar gepassioneerd en ontroerd meeneemt naar de straat waar hij opgroeide en werd geboren.

Belfast, Noord-Ierland, 13 januari 2017; Hyndford Street 125 (foto: René Hoeflaak)

On Hynford Street  (tekst)

Take me back, take me way, way, way back

On Hyndford Street

Where you could feel the silence at half past eleven

haal

As the wireless played Radio Luxembourg

And the voices whispered across Beechie River

In the quietness as we sank into restful slumber in the silence

And carried on dreaming, in God

And walks up Cherry Valley from North Road Bridge, railway line

On sunny summer afternoons

Picking apples from the side of the tracks

That spilled over from the gardens of the houses on Cyprus Avenue

Watching the moth catcher working the floodlights in the evenings

And meeting down by the pylons

Playing round Mrs. Kelly’s lamp

Going out to Holywood on the bus

And walking from the end of the lines to the seaside

Stopping at Fusco’s for ice cream

In the days before rock ‘n’ roll

Hyndford Street, Abetta Parade

Orangefield, St. Donard’s Church

Sunday six-bells, and in between the silence there was conversation

And laughter, and music and singing, and shivers up the back of the neck

And tuning in to Luxembourg late at night

And jazz and blues records during the day

Also Debussy on the third program

Early mornings when contemplation was best

Going up the Castlereagh hills

And the cregagh glens in summer and coming back

To Hyndford Street, feeling wondrous and lit up inside

With a sense of everlasting life

And reading Mr. Jelly Roll and Big Bill Broonzy

And “Really The Blues” by “Mezz” Mezzrow

And “Dharma Bums” by Jack Kerouac

Over and over again

And voices echoing late at night over Beechie River

And it’s always being now, and it’s always being now

It’s always now

Can you feel the silence?

On Hyndford Street where you could feel the silence

At half past eleven on long summer nights

As the wireless played Radio Luxembourg

And the voices whispered across Beechie River

And in the quietness we sank into restful slumber in silence

And carried on dreaming in God.

NB; Klik  hier voor de Van Morisson wandeltour.