Slavenhuisjes aan de kust van Bonaire, 14 december 2017 (foto: René Hoeflaak)

Op het kiezelstrand tussen het Pekelmeer en de Caribische Zee kijk ik langs de slavenhuisjes naar de indrukwekkende zoutschans op de zuidpunt van Bonaire. Ik voel de eeuwenlange en ongemakkelijke verbondenheid tussen Nederland en Bonaire. En die tussen Bonaire en zout.

Strooiwagen in Amerika

Het is dertig graden en winter (december 2017). Ik beproef mijn inbeeldingsvermogen en verplaats mijn gedachten naar een besneeuwde snelweg in Noord-Amerika. De kans is groot dat er op dit moment wel ergens in Amerika een strooiwagen rondrijdt met strooizout uit het Pekelmeer van Bonaire.

Lastiger en ongemakkelijker is het om mij te verplaatsen naar het hier en toen van enkele eeuwen geleden. Ik probeer mij voor te stellen hoe slaven eeuwenlang, dag in dag uit en onder de hete zon, het zout vanaf het Pekelmeer naar de Nederlandse schepen van de West-Indische Compagnie (W.I.C.) brachten.  Bestemd voor Europa.

14 december 2017: zoutpier aan de kust van Bonaire (foto: René Hoeflaak)

Afschaffing slavernij

Met de afschaffing van de slavernij in 1863 stopte de Nederlanders vrijwel direct ook met de zoutwinning. Niet rendabel. Met gemengde gevoelens wandel ik verder richting en langs de branding in de richting van een moderne kolossale schansachtige zoutpier. Waarvandaan anno 2018 jaarlijks 500 duizend ton zout naar Noord-Amerika wordt vervoerd.

14 december 2017: Pekelmeer op Bonaire (foto: René Hoeflaak)

Want na exact een eeuw – in 1963- hervatte het Nederlandse bedrijf Akzo Nobel de commerciële zoutwinning op Bonaire die de exploitatierechten en het zoutwinningsgebied in 1996 weer doorverkocht  aan het Canadese bedrijf Cargill.

Flamingo’s  en ezels

Het bedrijf is niet alleen eigenaar van het omvangrijk zoutgebied  maar ook van een fraai natuurgebied met een kolonie rode flamingo’s aan de rand van het Pekelmeer. Een meer dat door de verzilting van het zout en de stand van de zon voortdurend wisselt van kleur. De combinatie van de zee, het kleurrijke meer, de rode flamingo’s, wilde ezels, het weidse landschap, slavenhuisjes op het strand en de witte zoutbergen maken het gebied rondom het Pekelmeer wat mij betreft tot een van de mooiste en uniekste gebieden van ons Koninkrijk en onze planeet.

Bonaire, 14 december 2017: ezels op de EEG weg tussen het Pekelmeer en de Caribische Zee (foto: René Hoeflaak)