Zoetermeer, Boederij, 23 oktober 2013: Pat Travers (foto: René Hoeflaak)

Ik herinner het mij nog als de dag van gisteren. Op schoolreisje in Londen in 1979 stapte ik  – vijftien jaar jong-  een platenzaak binnen.  Het voelde ontzettend stoer om in een Londense platenzaak rond te lopen. En dat was het eigenlijk ook.  Nog stoerder was het kopen van een plaat zelf.  In een platenbak viel mijn oog op een elpeehoes  van Pat Travers. Ik had nog nooit van hem gehoord maar de hoes van “Putting it Straight” maakte direct indruk en was  qua stoerheid meer dan passend in de ambiance van dat moment. Met als gevolg, één van mijn eerst  intuïtie aankopen in mijn nog jonge leven.  Met Pat Travers onder mijn armen reisde ik terug naar Nederland. Eénmaal thuis, bleek mijn intuïtie te kloppen .  Het openingsnummer  “Life in London” knalde direct uit mijn speakers in mijn kleine slaapkamer. Echte jaren zeventig hardrock.

‘Putting it Straight’ uit 1977, Travers’ 3e LP.

Zoetermeer

Twee jaar lang was hij mijn held en was hij niet van mijn pick up weg te denken. Van mijn zakgeld kocht ik later “Heat in The Street” (ook al zo’n stoere hoes, nog steeds) en de live elpee “Live, Go for what you know’.  Het was eind jaren zeventig, de tijd van live LP’s.  Avond aan avond speelde ik luchtgitaar met Pat Travers. Smaken en scherptes veranderen,  jaren verstrijken.  Pat Travers en ik gingen ieder ons eigen weg . We verloren elkaar uit het oor.  Ik was “Hammerhead”  af- de geuzennaam voor de Travers fans. Maar vergeten deed ik hem nooit. Ruim dertig jaar later reis ik af naar de Boerderij in  Zoetermeer voor een weerzien met mijn nu bijna zestig jarige held. Met zijn dit jaar verschenen en geprezen cd “Can do” lijkt de van oorsprong Canadese Travers  weer  terug te grijpen naar zijn hoogtijperiode .  Als de Pat Travers Band de show  opent met “Rock’n Roll Susie”  en gitaarsolo’s door het Zoetermeerse luchtruim gieren  voel ik mij direct weer vijftien en pak ik mijn gewichtloze luchtgitaar.  De  verjongingskuur krijgt even later zijn vervolg met songs als “Heat in the Street” .  Ter voorbereiding op deze recensie haalde ik het stof van de drie eerder genoemde platen en viel het mij op hoe verfrissend,  energiek en origineel  deze meesterwerkjes  ruim dertig jaar later nog steeds klinken. Of dat ook geldt voor de bijna dertig daaropvolgende platen is nog maar de vraag want  het leeuwendeel van de setlist in Zoetermeer omvat toch songs uit  de onvolprezen periode van rond 1980 en covers van  onder meer Robert Johnson (‘If  I had Possesion over Judgement day’)  en Ray Charles (‘ I’ve got news voor you’).  Maar daarmee doe ik de parel “Diamond Girl” van de laatste CD tekort, een prachtig lied.  ‘Misschien wel het mooiste nummer dat ik ooit heb geschreven’ aldus Pat Travers op het podium in Zoetermeer.  Waar zeker geen twijfel over is , is de kwaliteit en van de Pat Travers Band. Een goed op elkaar  ingespeelde band met door de wol geverfde en goed op elkaar ingespeelde bandleden als Kirk McKim (guitars, vocals),  Rodney O’Quinn (bass) en Sandy Gennaro (drums). Muzikanten met  indrukwekkende CV’s.

Zoetermeer, oktober 2013: Pat Travers Band. Vlnr: Pat Travers, Kirk McKim (guitars, vocals), Rodney O’Quinn (bass). (foto: René Hoeflaak)

Little Walter

Zo speelde Gennaro  samen met onder meer Bo Diddley, Joan Jett, Cindy Lauper en Robin Gibb.  Hoogtepunt in de setlist is uiteraard  de prachtige cover van Little Walter waarmee Travers  ooit  de top 20 haalde in de Verenigde Staten,   de uitsmijter “Boom Boom Out goes the lights”.  Zo is het maar net, maar niet weer voor dertig jaar. Het bleef nog lang onrustig in Zoetermeer. NB. Dit was de eerste in een serie van vijf optredens van de Pat Travers band in Nederland. Daarna toert de band vrijwel dagelijks tot en met eind november verder door Europa om vervolgens terug te keren naar de USA waar onder meer een aantal optredens in thuishaven Florida  op het programma staan.