13 mei 2013, Rozenburg:  Zicht op de Nieuwe Waterweg. Aan de overkant Maassluis. (foto: René Hoeflaak)

Drie jaar geleden was Rozenburg nog de kleinste gemeente van Nederland. Totdat het in 2010 werd toegevoegd aan Rotterdam. Vorige week stapte ik in Maassluis op de veerboot voor een bezoek aan het Rotterdamse eiland, aan de overkant van de Nieuwe Waterweg. Tachtig cent armer en  vijf minuten later begin ik aan een lange en winderige lentewandeling door en langs de randen van de Rotterdamse deelgemeente. Een wandeling die begint en eindigt bij het op maandag- gesloten Café  De Veerheuvel. Zelfs met een omweg over de Boulevard Rozenburg sta ik binnen een kwartier al in het dorpshart voor twee van de drie rijksmonumenten van Rozenburg. Molen De Hoop uit 1887 en de daarnaast gelegen molenaarswoning. De molen werd in de jaren zestig van de vorige eeuw gerestaureerd. De molenaarswoning is nu thuislocatie van de Historische Vereniging Oud Rozenburg en is een dag per maand geopend.

13 mei 2013, Rozenburg: Molen de Hoop (foto: René Hoeflaak)

De expansiedrift van de Rotterdamse Haven en de aanleg van het Botlekgebied en Europoort snijdt dwars door de geschiedenis van Rozenburg en daarmee ook door het Rozenburg van nu. In de jaren vijftig en zestig verandert Rozenburg van een plattelandsgemeente met boerderijen, weilanden en akkers tot het centrum van de petrochemische industrie en toegangspoort van Europa. In vijfhonderd stappen verruil ik een dorpshart voor een bonkend hart. Het bonkende hart van de Nederlandse economie. Want dat is Rozenburg, in 1949 de geboorteplaats van Bonnie Sint Claire. Wie kent haar niet?

Rozenburg, Calandkanaal, vernoemd naar ir. Pieter Caland, ontwerper van het plan voor de Nieuwe Waterweg (foto: René Hoeflaak)

Calandkanaal

De Droespolderweg scheidt oud en nieuw Rozenburg. De wereld van vóór en na Bonnie Sint Claire. Molenwieken en oudheidkamers maken plaats voor chemische fabrieken, pijpleidingen, spoorlijnen, viaducten, containers, kranen, vrachtauto’s , snelwegen, windmolens, viaducten, sluizen, autoterminals en kanalen. Tegen de wind in en met een bonkend hart wandel ik kilometers lang over de Theemsweg over spoorwegovergangen,  langs chemische fabrieken en autoterminals richting de Rozenburgse sluis. De sluis uit 1971 scheidt het Hartelkanaal van het Calandkanaal en daarmee binnenvaart en zeevaart.  Voordat ik trappen van de Calandbrug beklim, tel ik zeker twintig scholeksters aan de oevers van het Calandkanaal en waarschuwt een verkeersbord mij voor de buizerd. Want ook dat is Rozenburg,  een unieke deelgemeente van Rotterdam.

Mei 2013: Scholekster aan de oever van het Calandkanaal. Er leven ongeveer 100.000 scholeksters in Nederland (foto: René Hoeflaak)