25 april 2013, Weert; Standbeeld Antje van de Statie (foto: René Hoeflaak)

Negenentwintig jaar lang, van zes uur in de morgen tot elf uur in de avond verkocht Maria Hubertina Hendrix vlaaien op het station van Weert. De ‘Weertse’ Limburgse vlaaien zette ze daarmee op de Nederlandse kaart. Het leverde haar niet alleen een bijnaam, Antje van de Statie (station) maar vooral en bovendien een standbeeld op. Het standbeeld van Antje van de Statie (1897-1926) op het stationsplein van Weert werd onthuld in 1989 ter gelegenheid van het 75-jarige bestaan van de bakkersbond en is het begin- en eindpunt van een zomerse wandeling rond Weert. Vanaf het standbeeld loop ik langs het kanon Dikke Antje en het voormalige Gemeentehuis uit 1543 via een Herensociëteit uit 1842 en verlaat ik het centrum bij het Monument Suffolk bevrijders bij de Stadsburg over de Zuid-Willemsvaart. Een monument om bij stil te staan. Het monument uit 2002 is een eerbetoon aan de Engelse bevrijders van Weert. Ruim twee weken na de bevrijding van Brussel op 3 september 1944 arriveerden Engelse soldaten vanuit België bij de gebombardeerde Stadsbrug om de stad te bevrijden van de Duitse bezetters. In omgekeerde richting van de Engelsen loop ik langs de Zuid-Willemsvaart naar Boshoven. Na een standbeeld en een monument maak ik nu pas op de plaats bij de Sint Odakapel. De kapel werd in vorige eeuwen vooral bezocht door mensen met tand- een oogziekten om de Heilige Apollonia (tand) een de Heilige Oda (oog) aan te roepen tot genezing.

25 april 2013: Vlakbij Weert: St.Odakapel uit 1722. (foto: René Hoeflaak)

Na de spoortunnel bij de Achterste Singel, dat meer een landweg is dan een singel, begint het rustieke en weidse platteland. Terug aan de andere kant van Zuid-Willemsvaart vervolg ik mijn pad over de vlonders van de moerassen in natuurgebied IJzeren Man, een vennenbos met zandvlaktes vernoemd naar een zandwinningsplas uit 1910. Het gebied maakt deel uit van het grotere natuurgebied Kempen Broek. Een natuurgebied dat zich uitstrekt tot in België. Intussen stijgt de temperatuur naar zomerse waarden en kleurt de hemel blauwer. Deze dag kan niet meer stuk. Eénmaal uit de bossen wandel ik uren over verlaten en stille landwegen langs akker- en grasvelden aan de randen van de Nationaal Park de Peel terug naar het station van Weert. Op het terras van Hotel Café Staasie op het stationsplein neem ik een slok uit mijn glas Belgisch blond bier en geniet ik na van deze fraaie wandeling. Antje van de Statie op enkele meters afstand.

Platteland bij Weert, 25 april 2013: Voorhoeveweg (foto: René Hoeflaak)