By René Hoeflaak on 23 januari 2013 ( Plaats een reactie )

Oudenbosch

Oudenbosch, 22 januari 2013: Rooms Katholieke begraafplaats (foto: René Hoeflaak)

Vanuit Antwerpen met de koets en in Oudenbosch overstappen op het veer naar Dordrecht. In de Middeleeuwen de gewoonste zaak van de wereld voor doorreizigers van Brabant naar Holland. Gisteren stapte ik in het Noord-Brabantse Oudenbosch uit de trein voor een winterse wandeling over de besneeuwde landwegen, weilanden, klinkerpaden en landgoederen rondom de voormalige pleisterplaats Oudenbosch. Een toertocht op schoenen die pas echt van start gaat na een rondje rond de ‘beroemde’ kerk H.H. Agatha en Barbara. De verkleinde replica van de St. Pieterskerk in Rome werd honderd jaar geleden gepromoveerd tot basiliek. Een eretitel die in Nederland slechts aan 24 kerken is toegekend. De wandeling komt maar moeizaam op gang. Want het naastgelegen Heilige Hartbeeld van Jan Custers- een rijksmonument uit 1922- dwingt mij tot stoppen. Op de daarachter gelegen Rooms Katholieke Begraafplaats kijk ik op mijn thermometer. Het is min vijf graden celcius. Van dooi is geen sprake.

22 januari 2013: Besneeuwde landerijen bij Oudenbosch (foto: René Hoeflaak)

De Galgestraat en het Heistraatje scheiden de uitgestrekte weilanden en kavels tussen Oudenbosch en Bosschenhoofd. Besneeuwde velden onder een strak blauw hemel. Een oogstrelende traktatie van moeder natuur. Fijnproeverij voor wandelaars. En de opmaak voor de doorsteek naar Landgoed de Wildert.

Landgoed de Wildert

Het historische landgoed kent een multifunctionele geschiedenis. Bij vroegere doorreizigers stond het landgoed bekend als de Galgeberg. Die bijnaam had het niet voor niets. De Wildert werd ingezet als schapenheide en bij het plaggsteken. In 1795 eigende de Bataafse Republiek zichzelf het landgoed toe om nog geen vijftig jaar later te worden doorverkocht aan een dennenboomkweker.

Landgoed de Wildert bij Bosschenhoofd (foto: René Hoeflaak)

De halve eeuw daarna wisselde het bos diverse malen van eigenaar en van dennenbos via vakantiekolonie tot rustoord om – zo beschrijft de brochure uit de jaren dertig “de zorgen en ellende een oogenblik vergeten, om in de weldadige rust van huis en park de zenuwen te stalen voor den strijd des levens“. In de Tweede Wereldoorlog was de Wildert opvangplek voor evacués uit het gebombardeerde Zeeuwse Walcheren. Tussen 1959 en 1990 was het landgoed vakantie- en conferentieoord van de gemeente Dordrecht. Tegenwoordig is De Wildert een camping. Bij de Mommerstraat verruil ik het witte bos voor de buitenwijken van Oudenbosch. De basiliek aan de horizon trekt mij als een magneet naar het station van Oudenbosch, voor één dag weer pleisterplaats.