Utrecht; "Lieveheersbeestje" in de Bankstraat (foto: René Hoeflaak)

Zo nu en dan kom ik in de Bankstraat in Utrecht. Op bezoek bij vrienden. Zo ook gisteren. Een fijne straat in een fijne, nu oranje gekleurde, volkswijk in Utrecht. Twee jaar geleden nam ik mijn vriendin voor het eerst mee naar de Bankstraat. Die vroeg zich hardop af in welke straat zij terecht was gekomen nadat we in korte tijd vier tegels met lieveheersbeestjes hadden gepasseerd. In haar en mijn beleving is deze tegel een gedenksteen op plaatsen waar iemand, zomaar en zinloos, om het leven was gebracht. Voor wat betreft de Bankstraat blijkt dat gelukkig dus niet het geval. In andere steden weer wel. Is er een tegelbeleid? Wanneer en waar wel en wanneer niet? En waarom staat uitgerekend het lieveheersbeestje symbool? Vanwege haar/zijn aaibaarheid. Op WIKIPEDIA lees ik zelfs dat het lieveheersbeestjes (zestig varianten, familie van de boktor) in België vanaf 1980 wettelijk is beschermd. Het is zelfs verboden ze met opzet te verstoren.  Het Belgische Instituut voor Natuur- en bosonderzoek heeft dan ook een eigen “Lieveheersbeestje” werkgroep met twee maal per jaar een dag van het “Lieveheersbeestje” inclusief zomerkampen, en excursies. Dit alles moet leiden naar een atlas over het lieveheersbeestje. Zie ook: www.inbo.be. Dus voor wie zich druk maakt over lekkende oliebronnen, bermbommen in Afghanistan, Joran van der Sloot of de aftrek hypotheekrente in 2040; Er is meer. Schrijf je in voor een Belgisch themaweekend van de werkgroep”Lieveheersbeestje”.