Foto: copyright: TRT World/AP Photo/Ron Edmonds/ .

29 maart 2018: morgen 37 jaar geleden, op 30 maart 1981, pleegde John Hinkley jr. een aanslag op de 40e Amerikaanse president Ronald Reagan.

Als de dag van gisteren herinner ik mij nog de eerste journaalbeelden van die aanslag. Vooral de paniek van de momenten na de aanslag en de muur waartegen veiligheidsagenten – met getrokken geweren- de dader in bedwang houden.

Taxi

Vandaag een half jaar geleden bezocht ik de plek van de aanslag. In Washington DC. Enkele dagen eerder herkende ik op een donkere en zwoele nazomeravond vanuit een rijdende taxi de ‘muur van de aanslag’. De muur die mij altijd is bijgebleven. ‘Ik rijd al dertig jaar in een taxi door de stad maar u bent de eerste die over de muur en de aanslag begint’ aldus de taxichauffeur. Ik vatte het op als een compliment en zo was zijn opmerking volgens mij ook bedoeld.

Washington Hilton Hotel 

29 september 2017, Verenigde Staten, Washington DC, Connecticut Avenue: ingang Washington Hilton Hotel. De plek van de aanslag op President Ronald Reagan in 1981 (foto: René Hoeflaak)

En zo en dus wandel ik enkele dagen later als een echte ramptoerist met een gezonde opwinding, gretigheid en niet te onderdrukken nieuwsgierigheid door de glooiende en sjieke – maar zeker niet ongezellige – wijk Adams Morgan. Richting het Washington Hilton Hotel, de plek van de aanslag.

Stap voor stap, meter voor meter kwam ik dichterbij de plek waar de toen 70-jarige Reagan het hotel verliet na een toespraak en waar John Hinckley zijn zes kogels afvuurde op de zwaaiende president. En de stoep waarop  Reagan’s perssecretaris James Brady, politieagent Thomas Delahanty, Secret Service agent Timothy McCarthy vochten voor hun leven.

De president lag 12 dagen in het ziekenhuis met onder meer een doorboorde long.  De aanslag had grote – positieve- invloed op de populariteit van Reagan.

John Hinckley

En dan Hinckley. Die was nog maar net 25 jaar oud en behoorlijk de weg kwijt. In figuurlijke zin. Hij  leed aan depressies, stalkte beroemdheden en had een obsessie voor het plegen van een aanslag op presidenten om indruk te maken. Hoe dan ook, de weg naar Washington om aldaar de President te doden wist hij de dag voor de aanslag prima te vinden. Met behulp van de Greyhound bus weliswaar.

Plaquette die herinnert aan de aanslag op Ronald Reagan (foto: René Hoeflaak)

Hinckley ging ervan uit dat hij de aanslag zelf ook niet zou overleven. Na een overnachting in het Park Central Hotel koos hij de McDonald’s uit als plek van zijn laatste ochtendmaal en schreef er een nooit geposte afscheids- en liefdesbrief aan de actrice Jodie Foster. Eigenlijk had ik die plekken ook moeten bezoeken.

Screening

Tegen half drie die middag was het dan zover. Op het moment dat Reagan het hotel verliet en in een klaar staande limousine wilde stappen, schoot Hinckley van 5 meter afstand zijn revolver leeg richting de president. Iedereen in het hotel was gescreend en gecontroleerd maar niet de groep wachtenden buiten, zoals Hinckley die direct na zijn daad werd overmeesterd door James Bond achtige types met snorren en getrokken geweren. De beelden van die overmeestering bij ‘de muur’ en zijn arrestatie gingen de hele wereld rond. En bereikten ook de televisie in mijn ouderlijk huis.

Historische plek

De muur is er nog steeds. Een kleine plaquette herinnert aan de aanslag. Ik wandel om, langs en voor de muur en weer terug. Bekijk de muur en stoep op afstand, van dichtbij en opzij. Ik bekijk op mijn telefoon de video van de arrestatie. Leve de digitale vooruitgang. Ik voel dat ik op een historische bijna mythische plek sta. Met moeite verlaat ik de plek, de muur en de stoep. Voor de ingang rokende medewerkers van het Hilton kijken me een beetje vreemd aan, althans dat denk ik. Misschien verbeeld ik het mij maar en ben ik het zelf die een beetje vreemd naar mijzelf kijk.

29 september 2017: de plek van de aanslag op President Ronald Reagan op 30 maart 1981 (foto: René Hoeflaak)

John Hinckley – inmiddels 63- werd direct na de aanslag opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis, ontoerekeningsvatbaar verklaard en niet veroordeeld voor zijn daad. In september 2016 werd hij ‘ontslagen’ uit het ziekenhuis. Sindsdien woont hij – met een reeks van voorwaarden en beperkingen. Ronald Reagan overleed in 2004.