De Krim, mei 2004: Uspensky klooster in Bakhchisarai (foto: René Hoeflaak)

21 maart 2017: vorige maand las ik op de website van de NOS een artikel over toerisme naar het schiereiland De Krim.  Volgens het artikel komen er bijna geen toeristen meer. Oekraïners gaan namelijk sinds de annexatie door Rusland niet meer op vakantie naar De Krim en de Russen kunnen het schiereiland alleen bereiken per overvolle veerboot of met het vliegtuig. De Russische President Poetin wil daar verandering in brengen.

Slibachtige bodem

Onder meer met de bouw van een lange brug van 19 kilometer tussen de stad Taman en De Krim. Maar experts zijn sceptisch en achten het peperdure bouwplan van enkele miljarden euro’s  gedoemd te mislukken zo lees ik verder in het artikel.  ‘De brug wordt gebouwd op diepliggende moddervulkanen en een slibachtige bodem. De omstandigheden zijn niet geschikt voor het bouwen van een brug’

NOS correspondent Geert Groot Koerkamp is ook niet optimistisch maar dan om andere reden. “Hoe mooi de Krim ook is, het heeft niet zoveel te bieden. De stranden zijn klein, bestaan uit kiezels en ze zijn vaak niet vrij toegankelijk, omdat ze bij resorts horen.” Aldus Groot Koerkamp in het NOS artikel.

Nachttrein Odesa

Mei 2004: Panoramamuseum in Sebastopol, De Krim (foto: René Hoeflaak)

Dat was voor mij aanleiding om een oud fotoboek uit de kast te halen. En wel die van mijn reis door de Oekraïne in mei 2004. Zo’n beetje de laatste reis op fotorolletjes. Destijds reisde ik met de nachttrein van Odesa naar Simferopol, een stad van ruim 300 duizend inwoners. Dat kon toen blijkbaar (nog). De stad ligt midden op De Krim. Ik blader door het boek en zie mijzelf in het zonnige Simferopol zichtbaar genieten van een uitgebreide lunch. In goed gezelschap. Een tartaarse lunch, zo lees ik onder de foto.  Niet te vergelijken met ‘ons’ broodje tartaar.

Uspensky klooster

Op de volgende pagina’s  zie ik schitterende  foto’s van het Uspensky Klooster in Bakhchisarai en de achterliggende vallei. Een prachtig wit klooster op een berghelling,  uitgehakt in een rotspartij. Weer een bladzijde verder ben ik in Sebastopol, toen en nu een van de belangrijkste en meest strategische havensteden aan de Zwarte Zee. Ik ben na dertien jaar wederom aangenaam verrast als ik de foto van het Panoramamuseum bekijk. De herinneringen aan het levendige 115 meter lange schilderij – binnen-  borrelen weer naar boven. Het schilderij van  Franz Roubaud toont de Brits/Franse belegering van Sebastopol op 6 juni 1855. Midden in de Krimoorlog.

Jalta

Op de foto’s van Jalta is het aanzienlijk bewolker. Tegen het mistige aan. De nevel in mijn geheugen begin echter op te lossen bij het zien van een foto van Livadia, het schitterende marmeren zomerpaleis van de voormalige tsaren maar nu een museum en vooral bekend als de plek waar Roosevelt, Stalin en Churchill in februari de landkaart van Europa herverdeelden tijdens de Jalta conferentie.

Wat mij betreft had De Krim mij, om met de woorden van Groot Koerkamp te spreken, ‘genoeg te bieden’.

NB: Mijn reisverhaal op Reis om de Wereld uit 2004 is hier te lezen.

Livadia paleis, Jalta, De Krim, mei 2004. (foto: René Hoeflaak)