Van Fes naar Schenkeldijk. Met een bezoek aan de leerlooierij in het Marokkaanse Fes nog vers in het geheugen sluit ik de maand mei af in de Hoeksche Waard. Met een wandeling rond, langs, in, tussen en over de dorpen, buurtschappen en akkers rondom Strijen om precies te zijn. Ik maak kennis met de oneindigheid van de Kooilandsedijk en de Strijensedijk. Echte Hollandse wandeldijken. Dijken zonder einde. De Melkweg, de verbindingsweg tussen Schenkeldijk en Mookhoek, lijkt net zo eindeloos als de ‘grote’ Melkweg. Met nog geen vijfhonderd inwoners is Mookhoek niet meer dan een nederzetting. Vergeleken met Mookhoek doet Schenkeldijk, onderdeel van de gemeente Binnenmaas, nog stedelijk aan. Als een oase in de woestijn trekt een torenhoge schoorsteen bij Schenkeldijk mijn aandacht.
Vlasroterij
Ik onderbreek ik mijn marsritme en dorstig van nieuwsgierigheid verruil ik de Kooilandsedijk voor een onverhard blubberpad richting de schoorsteen. Mijn dorst wordt meer dan gelest. De 25 meter hoge schoorsteen en
het naastgelegen ketelhuis blijken onderdeel van een in 1947 gebouwde vlasfabrieken (roterij). Het is één van de laatst gebouwde vlasroterijen van Nederland en daarmee behoort het tot een
uniek en beschermd staaltje Nederlands Industrieel Erfgoed. Drie eeuwen lang
was de verwerking van vlas tot linnengoed een belangrijke bron van
werkgelegenheid in de Hoeksche Waard. De komst van kunstvezels en de
verplaatsing van productie naar lageloonlanden leidden in de jaren zestig tot
sluiting van de vlasroterijen. Niet alleen in de Hoeksche Waard maar ook in de rest van Nederland. In enkele dagen van Fes naar Schenkeldijk. Van leer naar vlas. Op naar juni.

31 mei 2013: Kerkje van Mookhoek: Het idee voor de oprichting van een kerkje in Mookhoek ontstond in 1871. Het duurde nog tot de eerste zondag van 1906 voordat de kerk werd geopend. Koningin Emma moest uiteindelijk financieel bijspringen om de kosten voor de bouw van de kerk – ruim vierduizend gulden- op te brengen. (foto: René Hoeflaak)
Categorieën:Stad en land