Rotterdam, vandaag; De Spoorweghaven, niet lang na zonsopkomst (foto: René Hoeflaak)

Een lege haven.  Een haven zonder schip.  Bijna tien jaar wachten de bolders van de Spoorweghaven in Rotterdam op een tros. De keren dat de slagbomen van de Spoorweghavenbrug deze eeuw daalden zijn op één hand te tellen. In 2007 voor  de Ark van Noach en soms voor Sinterklaas. In de jaren zeventig van de negentiende eeuw werd de Spoorweghaven aangelegd in opdracht van de Rotterdamsche Handelsvereeniging. Decennia lang was de haven één van de belangrijkste havens van Rotterdam.  Naast de Spoorweghaven stond Loods 24. In de Tweede Wereldoorlog de verzamelplaats voor joden op transport naar de vernietigingskampen in Duitsland. Nu een grasveldmonument tussen de Eric Kropstraat en de Helmersstraat. Met de komst van overslaghavens werd het steeds stiller aan de kades.

Rotterdam, vandaag: Spoorweghavenbrug aan de Stieltjesstraat (foto: René Hoeflaak)

Vanaf 13  januari 2003 verloor de haven haar publieke status. Vanaf die datum huurt en exploiteert jachthaven City Marina de Spoorweghaven. Want de jachthaven aan de Entrepot- en Binnenhaven is te klein. “Om op termijn levensvatbaar te
kunnen opereren is uitbreiding van de huidige ligplaatsen plaatsen wenselijk.”, zo is te lezen  in een voorstel van Burgemeester Opstelten aan de gemeenteraad van Rotterdam op 5 december 2000. Bij 5 december denk ik aan Sinterklaas en bij Sinterklaas denk ik aan een boot en bij een boot denk ik aan een haven en bij een haven denk ik een brug en vooral bij die ene keer dat de Spoorwagenbrug zichzelf was. Ik zie de stoomboot van de Goedheiligman nog de haven binnenvaren. Wanneer weet ik niet meer.  Maar hoe gaat het nu verder met de Spoorweghaven? Blijft het bij de stoomboot van Sinterklaas? Wanneer gaan de trossen los? Het terras van Bagels & Beans staat al klaar. Net als de bolders.

Rotterdam, terras van Bagels & Beans aan de Levie Vorskade aan de Spoorweghaven (foto: René Hoeflaak)