In Tilburg spreek ik met zanger/saxofonist en schrijver Bertus Borgers. Aanleiding is zijn eind 2011 verschenen boek “Ik hou van Herman” over zijn vriendschap en avonturen met Herman Brood. Borgers  ontmoette Herman Brood voor het eerst in 1973 en maakte jarenlang deel uit van zijn begeleidingsband Wild Romance.  Herman’s speciale aankondiging van Bertus bij de intro van “Still Believe” op de elpee ChaCha is legendarisch. Bertus was ook zanger/oprichter/saxofonist van bekende jaren zeventig en tachtig bands als The Mr. Albert Show, Sweet d’Buster en The Groove.  Daarnaast speelt hij samen met Raymond van het Groenewoud en staat hij regelmatig op het podium bij de Golden Earring.  Bertus is op dit moment  directeur van de Rockacademie in Tilburg.

Een gesprek over vriendschap, onafhankelijkheid, De Chinees, Duitsers en herinneringen.

Bertus Borgers, februari 2012 (foto: René Hoeflaak)

Bertus, waarom besloot je nu een boek over Herman te schrijven?

‘Wel Herman zou vorig jaar 65 zijn geworden.  Er verschijnen steeds meer boeken over Herman en ik vond de tijd rijp om nu ook “mijn verhaal” over Herman op papier te zetten. “Voordat mijn geheugen mij in de steek laat,” voegt Bertus er lachend aan toe. Ik ken Herman toch op een andere manier. We kenden elkaar al voordat we allebei bekend werden en wij hoefden elkaar niets te bewijzen. We hadden een hechte vriendschap. Op het podium voelden we elkaar, ook na een weerzien van jaren zoals eind jaren negentig, moeiteloos aan . Zoals in een echte vriendschap kenden we elkaars zwakke kanten en durfden we elkaar de waarheid te zeggen.”       

Hoe had je (muzikale) leven verlopen als je Herman nooit had ontmoet?

“Lastige vraag. Moeilijk te beantwoorden. We hadden vooral onze ontdekking- en zoektocht naar zwarte Amerikaanse muziek met elkaar  gemeen en we steunden en stimuleerden elkaar hierin.  Herman inspireerde niet alleen maar hielp mij dus ook in mijn muzikale zoektocht.  In die tijd was er gewoonweg weinig bekend over die bepaalde muziekstroom.”

Welke positieve eigenschap van Herman, naast zijn muzikale talent, is je vooral bijgebleven?

“Zijn aanpak. De manier waarop hij zijn zwakheden en verslavingen in het openbaar zonder schaamte maar wel met beschaving etaleerde. Menselijke zwakheden die normaal gesproken onder de pet worden gehouden zette Herman juist in om zichzelf te profileren. Hij wist dat het grote publiek hierin was geïnteresseerd en speelde dat creatief en professioneel uit.  En daarnaast was Herman vooral een uiterst correcte en beleefde persoonlijkheid. Herman praatte altijd met respect over bijvoorbeeld  ouderen of zieken.”

Is Herman Brood zo ver gekomen dankzij of ondanks de drugs?

“Is heel lastig te zeggen. Herman heeft rond zijn achttiende een bewuste keuze gemaakt om drugs en drank te gaan gebruiken. Want dat  bracht hem in een staat de dingen goed te doen waar hij goed in was, namelijk muziek maken. Als er geen drugs zou zijn, had hij wel iets anders gevonden om zijn creativiteit te kunnen ontplooien of om aandacht te krijgen. Herman hield van aandacht.”  

Het boek lezend, krijg ik het gevoel dat je net als Herman een zekere onafhankelijkheid uitstraalt. Je gaat je eigen weg, net als Herman. Is dat wellicht ook jullie aantrekkingskracht naar elkaar geweest ?

“Dat is zeker zo. Dat klopt helemaal. Dat hield ook juist onze vriendschap gaande. We hadden respect voor elkaars beslissingen en gaven elkaar daarin de ruimte. Het is sowieso heel belangrijk dat je iemand de kans gunt zijn eigen weg te gaan. “

Je bent directeur van de Rockacademie. Er is ook een Herman Brood Academie? Wat is het verschil?  Is het geen vreemd idee dat je niet werkt bij de Herman Brood Academie?

“De Herman Brood Academie is een MBO opleiding en de Rockacademie een HBO. Eigenlijk is het bestaan van Herman Brood Academy het gevolg van de Rockacademy. Door de Rockacademie is het besef ontstaan dat popmuziek (maken) een complex vak  is dat je niet alleen op straat leert maar waarin je coaching en onderwijs ook heel belangrijk is.”

Herman Brood en Bertus Borgers

Nog even terugkomend op keuzes maken en je eigen weg gaan. Er is een speciale site over Sweet d’Buster? Komt er ooit nog een reunie van Sweet d’Buster? 

“Is een moeilijke zaak. Iedereen vraagt er naar, maar ik ga het initiatief niet nemen.  Ik ben bovendien geen liefhebber van reünies. We zijn dertig jaar verder. Er is veel veranderd. En zijn we nog wel zo goed als toen? Kunnen we de verwachtingen wel waarmaken? En  wat bereik je ermee?  De vraag is of de bandleden elkaar nog zien zitten?  De onderlinge verstandhoudingen liggen niet zo makkelijk. Ik heb al eens geprobeerd af te spreken, maar dat viel niet mee. Laten we om te beginnen eerst maar eens afspreken bij de Chinees in Lelystad.  Dat is al moeilijk genoeg. ”   

Kortom, je bent niet al te enthousiast over een reünie. Wat vind je overigens zelf de beste Brood song en die van Sweet d’Buster?

“Van Herman: “Get lost” (van Shpritsz –RH) Want die tekst is Herman ten voete uit en vertelt  zo veel over die tijd en de manier waarop hij in het leven stond.  En van Sweet d’Buster, “Bread”.  Dat nummer zegt veel over mijn eigen leven. ”  

Je bent bijna 65. Wat zijn je toekomstplannen? Komt er wellicht nog een boek?

“Ik ga zeker nog een boek schrijven. Waarover weet ik nog niet. Ik zoek nog naar een onderwerp. Ik denk aan alcohol. Het element “alcohol in je leven”, daar kan ieder mens – denk ik- wel een boek over schrijven.  Hoe dan ook, zo lang het mij gegeven is, wil ik blijven spelen, zingen, schrijven en genieten van de leuke dingen des levens.”

Je hebt veel meegemaakt.  Ooit gedacht om als coach aan de slag te gaan?

“Zeker. Want coaching wordt steeds belangrijker. Zeker in de kunst. Die wereld wordt steeds complexer. Je moet niet alleen muzikaal zijn, maar ook kunnen entertainen. Herman begreep dat als geen ander. Daarnaast geloof ik ook zeker dat muzikaal gevoel en muzikale scholing bij kinderen van belang is voor de latere ontwikkeling . ” 

Wat had je anders gedaan als je je muzikale leven over had kunnen doen?

“Ik had best wel meer pianoles willen hebben. Of Spaanse les. Er zit muziek in die taal. Maar spijt heb ik eigenlijk nergens van.  Het leven plan je niet alhoewel de tienerjaren wel  van grote invloed zijn.”   

Je hebt met veel muzikanten gespeeld.  Met wie had je graag willen spelen/wil je ooit nog eens spelen?

“The Rolling Stones. Als ze morgen bellen, ben ik direct weg. Het lijkt mij te gek om met die gasten voor een groot publiek op het podium te staan. Het is zo belangrijk met wie je op het podium staat. Ik heb wat dat betreft altijd wel geluk gehad. “

Tot slot nog een vraag over Papendrecht? Ik heb veel bezoekers op mijn weblog uit Papendrecht. Je hebt zowel met als zonder Herman Brood regelmatig gespeeld in OMAH. Wat herinner je nog?

“Ik heb alleen nog maar vage herinneringen over het gebouw van OMAH zelf. Niet over de optredens. Wel herinner ik mij nog een optreden, niet zo lang geleden,  met Raymond van het Groenwoud in De Willem. Maxi (van Mini en Maxi) was één van de toeschouwers en zocht ons na afloop op.”

Papendrecht herinner je dan niet. In je boek schrijf je uitvoerig over de tournees door Duitsland en onlangs leerde je Duits bij de nonnen in Vught. Wat heb je met Duitsland?.

“Duitsland loopt als een rode draad door mijn leven. Ik ben een echte babyboomer en opgegroeid in een niet al te Duits vriendelijke periode. Dat veranderde met de jaren en ik bewaar goede herinneringen aan Duitsland. Zowel uit de tijd met Herman als in mijn latere leven. Duitsland heeft ook een grote bijdrage geleverd aan de culturele ontwikkeling van het na-oorlogse Europa. Ik kom er graag.”

We dreigen af te dwalen. Tijd om af te ronden. Ik neem afscheid met de vraag aan Bertus of hij nog regelmatig bij de Chinees gaat eten. In zijn boek beschrijft hij immers de vele bezoeken aan de Chinees tijdens het toeren en ook nu kwam de Chinees weer ter tafel.

Bertus:  “Originele Chinese restaurants  vind je helaas steeds minder. In Veldhoven zit een goede. Van een lekker bak Chinese tomatensoep kan ik nog steeds echt genieten.”

En dat bevestigt inderdaad nog maar eens dat Bertus, zo lang het hem gegeven is, blijft genieten van de mooie dingen des levens.

Op weg naar huis, overdenk ik mijn gesprek en ontmoeting met de sympathieke Bertus.  In mijn hoofd speelt het refrein van “Bread” van Sweet d’Buster. Bread, het favoriete nummer van Bertus Borgers. Dat is meer dan toeval.!!