De oude stadsmuur van Avignon, tegenover het station (foto: René Hoeflaak)

Avignon, Zuid-Frankrijk. Vanuit het station loop je automatisch door één van de zeven poorten van de eeuwenoude stadsmuren.  Kan niet missen. Alles binnen de vijf kilometer lange stadsmuren staat op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO. Na Bordeaux beginnen we daar aan te wennen. Het stadshart heeft veel weg van een openluchtmuseum. Denk hierbij aan het Palais des Papes, het Opera Theater en de Cathedral de Notre-Dames des Doms. In de veertiende eeuw was Avignon de residentie van de Paus. Omdat Avignon door de Fransen is geannexeerd na afschaffing van provincies is Avignon nooit een provincie van Frankrijk geweest. Als ik Wikipedia moet geloven is Avignon daarom vergelijkbaar met Monaco of bij ons Baarle-Nassau en is de stad een “landje” binnen Frankrijk. Wij logeren in Hotel d’Horloge op Place d’Horloge. Zie ook www.hotel-avignon-horloge.com. Nu we toch aan het vergelijken zijn; Zeker voor wat betreft horecagelegenheden heeft het plein iets weg van het Stadhuisplein in Rotterdam of het Rembrandtplein in Amsterdam. Voor een goed diner moeten we dan ook niet op het plein zijn, zo luidt het advies van het hotel. Dat blijkt juist. We bewaren goede herinneringen aan ons etentje bij Les Filles au Piano aan de Rue Galante. Eéndagstoeristen op doorreis, zoals wij,  weten niet en lezen pas later dat Avignon (90.000 inwoners) de armste stad is van Frankrijk. Het contrast van de (culturele) rijkdom binnen de stadsmuren met die van de buitenwijken schijnt groot te zijn. Waarvan akte.  Op naar Genève.  

Avignon, Opera Theatre aan het Place d'Horloge (foto: René Hoeflaak)