Vanmiddag; Op weg naar het Rotterdamse Maasstad Ziekenhuis aan de Groene Hilledijk wandel ik door straatjes, over pleinen en langs singels in de Rotterdamse wijken Bloemhof en Vreewijk. Op de Putselaan passeer ik “Het Klooster“, het voormalige broederhuis Sint Louis uit 1927. Op 10 mei 1940, enkele uren na de landing van de eerste Duitse militairen op de Rotterdamse Waalhaven, sneuvelden hier twintig kloosterbroeders. Enerzijds door Duits vuur en een granaatexplosie. Anderzijds door Nederlands vuur. Nederlandse militairen zagen de broeders namelijk aan voor verklede Duitse Militairen.
Het voormalige klooster is nu een woonproject voor begeleidend wonen voor jongeren en telt nu 32 kamers. Een half uurtje later sta ik tegenover het Sint Fransiscus klooster aan de Lange Hilleweg. Over dit klooster is mij minder bekend. Wat opvalt is dat serene rust en stadslawaai elkaar voortdurend afwisselen in Bloemhof. De rust en stilte van Salviahof en straten als Narcissenstraat, Schiltmanstraat en Heer Daniëlstraat, ingeklemd in stadse en drukke straten als de Putsebocht, de Lange Hilleweg, Strevelsweg en de Hillevliet.
De experimentele architectuur van de straten in en rondom de Dubbelstraat en Oudelandstraat is niet alledaags. De buurt, ook wel bekend als Stulemeijer I (de bouwonderneming uit Breda), is in jaren twintig opgetrokken uit betonblokken. Net als Amsterdam heeft ook Rotterdam zijn betondorp.
Naast de Daniël den Hoed kliniek sta ik nog even stil bij het kunstwerk “De Wolken” uit 1965 van Gust Romijn (1922-2010) in de Valkeniersweide. Ik denk terug aan de woorden op de gevel van een voormalige school aan de Lange Hilleweg, nu een atelier; “Van alles is weer waardeloos“.
Categorieën:Stad en land
Heh Rene!,
Hier heb ik op lagere school gezeten, St. Louisschool klas 1 tm 6, Broeder Christinus was mijn leraar 2e klas. Ook die van John en Ton.
Ook toevallig!
LikeLike