Twee Nieuw-Zeelandse visitekaartjes op zondag. Gistermiddag verraste het voetbalelftal van Nieuw-Zeeland met een gelijkspel tegen Italië. Enkele uren later staan hun landgenoten van  Crowded House op het podium van een uitverkocht Heineken Music Hall in Amsterdam. De band opent met “I feel possessed” van de CD “Temple of Low Men”  en de laatste single “Saturday Sun” van de CD “Intriguer”.  Het geluid is prima. Ook achterin de zaal. Veel interactie met het publiek. Soms zelf iets te veel. Ik wil vooral veel Crowded House muziek horen en minder over onze overeenkomst met België (de band trad de dag ervoor op in Brussel) naar onze zoektocht naar een Prime Minister. Maar de verwijzing naar het eerdergenoemde gelijkspel doet het natuurlijk altijd goed.  Na “Private Universe” beginnen de heren pas echt goed los te komen. Veel songs van “Woodface”, naar mijn mening een klassieker. De herinneringen aan het Crowded House optreden dat ik in november 1991 bijwoonde in the Ritz, New York, komen naar boven. Kippenvel. Uit het publiek worden twee tienjarige bezoekers,Sam en Sven, op het podium getild. Na een korte hardloopwedstrijd met Mark Hart lopen ze nog een nummer lang rond op het podium en speelt de band intussen het volgende nummer. Bij het soloptreden van Neil Finn bij “Message to my Girl” uit de Split Enz. tijd kan je een speld horen vallen.

Gisteravond; Crowded House in de Heineken Music Hall in Amsterdam (foto: René Hoeflaak)

De setlist eindigt na bijna twee uur met “Something so strong” (met zoon Liam Finn) , “Don’t dream it’s over” en “Distant Sun”. Toegift: Uiteraard:  “Weather with you”. Kortom: Een prima concert van sympathieke wereldburgers. Neil Finn en Nick Seymour. Weer bedankt. Vanavond (maandag) staat Crowded House in Keulen. Nieuw-Zeeland speelt donderdag tegen Paraguay.