De Lago Olieraffinaderij bracht vanaf vanaf eind jaren twintig in de vorige eeuw veel werkgelegenheid, vertier, bekendheid en kleur aan het Arubaanse San Nicolas. De raffinaderij trok werknemers vanuit de hele wereld en met name de omliggende Caribische eilanden.  Er heerste een echte Caribische sfeer en de economische standaard van Aruba was door de raffinaderij één van de hoogste. Never a dull moment in San Nicolas. Tijden veranderen. De vraag naar olie liep terug of verplaatste naar het Midden Oosten.  In 1986 sloot de Lago raffinaderij. San Nicolas raakte in verval. Wat bleef was drugsoverlast, prostitutie en uiteraard Charlie’s Bar. Twee maanden geleden – in oktober 2009- heeft, na enkele herovernames ook de laatste raffinaderij Valero haar deuren defnitief gesloten.  Er gaan geruchten dat Petro China de raffinaderij wil overnemen.  In San Nicolas is nu niet veel meer te doen. Vanaf Oranjestad gaat en komt er twee keer per uur een bus. San Nicolas doet mij denken aan Katendrecht, enige jaren terug of Coney Island. Zeker op deze regenachtige ochtend zoals vorige week het geval was. Verlaten straten,  dichtgetimmerde huizen en duistere gelegenheden. Vergane glorie uit het boekje en zoals het moet zijn. We zijn blij als om 11.30 uur Charlie’s Bar in de Zeppenfeldstraat open gaat.

De verlaten ingangspoort van de Valero raffinaderij in San Nicolas op Aruba (foto: René Hoeflaak)

De mannen achter de bar (“wij zijn 3e generatie Charlies”) zeggen dat ze het vooal moeten  hebben van “de dag” . De gezichtsuitdrukking maakt duidelijk dat er ’s avonds toch ook nog wel het een en ander te beleven valt in San Nicolas :-). Wij houden het bij de Scampi’s.