Vrijdagavond de 13e. Het einde van een donkere regenachtige dag. “Who’ll stop the rain?”. Wie anders dan John Fogerty kan deze dag nog redden? Het fonkelnieuwe en sfeervolle Ziggo Dome in Amsterdam is niet helemaal uitverkocht. Op zich niet zo vreemd. De 67-jarige John Fogerty leunt vooral op zijn successen als voorman van Creedance Clearwater Revival uit de jaren zestig en vroege jaren zeventig en voor zijn laatste hit, “The Old man down the road” moeten we terug naar 1984. Met twee sterke CD’s in 2004 en 2007 staat Fogerty weer helemaal op de kaart. De wereldkaart wel te verstaan. Want al meer dan vijftig jaar toert John Fogerty onvermoeibaar over de continenten. “Rockin all over the world”, ook vanavond dus in Amsterdam. Het optreden is een aaneenschakeling van tijdloze Classic Rocksongs die al decennia lang meegaan en die je altijd zal blijven horen. Waar ook ter wereld, waar je ook komt. Van een trendy bar in New York of Tokyo tot en met een houthakkershut ergens in de Alpen, overal hoor je John Fogerty. Niet voor niets heeft de zanger/gitarist een plaatsje in “Rock’n Roll Hall of Fame”. Met nummers als – het openingsnummer- “Hey Tonight” , “Born on the Bayou” en “Green River” bewijst Fogerty in Amsterdam dat kritische waakzaamheid en optimisme hand in hand gaan. De essentie van Rock’n Roll. Hezelfde geldt voor de show van vanavond.
Amsterdam, Ziggo Dome; Concertbezoek anno 2012; Tussen en via IPhones kijken naar John Fogerty (foto: René Hoeflaak)
Maar de uiterste houdbaarheidsdatum nadert, zo is mijn conclusie van vanavond. Want teveel dacht ik aan een bruiloftband in een dorpshuis. Want waarom wel covers als “Pretty Woman” en “I heard it through the Grapevine” en bijna geen songs van recentere albums zoals “Deja Vu again” . En een gitarist minder – dan blijven er nog vier over- had ook wel gekund. Zeker omdat het geluid in Ziggo Dome, eerlijk is eerlijk, tegenviel. Pas tegen het eind van de show, met nummers als “Down on the corner” en “Have you ever seen the rain” lijkt Ziggo Dome pas echt los te komen. Dat de jaren tellen, blijkt tijdens “Fortunate Son”, het laatste nummer van de officiële setlist, als Fogerty’s stem volledig overslaat en het eerste couplet moet worden overgeslagen. Hoe dan ook. Met een weliswaar al jarenlang dezelfde toegift met “Rockin all over the world” en “Proud Mary mogen ze voor mij vrijdag de 13e voortaan altijd wel afsluiten. Morgen (zaterdag) treedt John Fogerty samen met Bruce Springsteen op in Hyde Park, Londen. Ondanks alles, paradijs op aarde. Maar nogmaals, de uiterste houdbaarheidsdatum nadert. NB: Dit is een oorpronkelijke weergave van mijn recensie op www.maxazine.nl. met fraaie foto’s van fotograaf Sander van den Berg
Categorieën:Stad en land
renehoeflaak.com 
Mooi verslag. Het viel mij toch ook vooral op hoe enthousiast en met volle overgave hij de nummers bracht. Wij hebben ook een geweldige avond gehad.
Het geluid vond ik ook niet goed en bovendien veel te hard, en dan ben ik echt wel wat gewend. Ik snap die euforie over het geweldige geluid dan ook totaal niet.
Nog een opmerking; het is “I heard it through the grapevine”.
Grt,
Mathijs
LikeLike
Mathijs,
Bedankt voor je reactie en je opmerkingen!!!
Gr.
Rene
LikeLike
EEN PAAR JAAR GELEDEN IN AHOY MEER GENOTEN MEER COUNTRY DAN IN HET TE VEEL OPGEHEMELDE ZIGGODOME WAT WAS HET GELUID SLECHT EN VEEL TE HARD FOGRTY MOEST DAAROM SCHREEUWEN IN PLAATS VAN ZINGENZODOENDE WERDT HET EEN VAN DE MINDERE CONCERTEN HAD MEER VAN ZIGGODOME VERWACHT
LikeLike
Prima verslag inderdaad. Je hebt gelijk, het geluid was erg hard, al stond ik pal vooraan en recht onder de speakers, mijn eigen schuld dus wel een beetje. Maar pas zondag was ik die fluittoon in mijn oren kwijt. Dat heb ik 1 keer eerder meegemaakt: Snow Patrol in de HMH, toen het geluid zo gruwelijk hard stond, dat zelfs die hard SP-fans geen idee hadden wat er werd gespeeld.
Het was inderdaad een grote rits hits, een paar prima album tracks (Ramble Tamble!) en wat solotracks, waarbij het ontbreken van nummers als “Center Field” en “Deja Vu all over again” opviel. Goddank bleek ook “My Toot Toot” weg, 4 jaar terug in Ahoy speelde hij dat wel, wat een vreselijke song is dat. Dan vind ook ik de keus voor Orbison’s “Oh Pretty Woman” niet logisch. “I heard it through the Grapevine” is volgens mij ook voor CCR een single geweest, daar kan ik dan wel weer inkomen. Zonde dat “Travelin’ Band” niet werd gespeeld, het stond wel op de setlist (met als aantekening “maybe”). Bij “Fortunate Son” werd het eerste couplet volgens mij in zijn geheel nogmaals ingezet, maar ik kan het fout hebben. Overigens heb ik bij meer van die ‘ouwe knarren’ (respect!) het idee dat de stem wat aan kracht gaan inboeten (zelfs Paul McCartney heeft volgens mij meer moeite dan vroeger in de hogere registers, maar ik kan zelf totaal niet zingen, dus wie ben ik…).
Het was mijn tweede keer Fogerty en zeker de moeite waard. Maar de toch wat kritische noot en dit verslag moet ik (helaas) wel een beetje onderschrijven. Chapeau!
LikeLike
Zie voor de verdere reacties ook: http://www.maxazine.nl/concertverslagen/6431-john-foggerty-ziggo-dome-13-07-2012#comments
LikeLike
Na jaren verheugde ik mij ook op een optreden van John Fogerty. Het was echter zeer teleurstellend vanwege het veel te harde en slecht geluid waarbij regelmatig instrumenten overstuurd raakten en ik last kreeg van mijn oren. Wie regelt daar eigenlijk het geluid? Het was een amateuristische bedoening. Jammer van mijn reis, het geld, de tijd, maar vooral jammer van de inspanning van Fogerty en de zijnen! Het kwam zo niet tot zijn recht.
LikeLike
Ik had er weken, nee….. maanden naar uitgekeken. Een avond met John Fogerty. Wat een slecht geluid zeg in de Ziggo Dome. Het leek wel of de stem van John nog in de pubertijd was. Ook het gitaargeluid was te hard en te massaal. In de Heinekenhal zes jaar geleden was het perfect. Ik had er rekening mee gehouden dat John niet meer een van de jongste meer is. Maar ik weiger te geloven dat dit slechte geluid en stem aan John lag. Wat een teleurstelling zeg.
Een zeer teleurgestelde fan van John Fogerty.
LikeLike