Amsterdam, Paradiso; 18 februari 2012; Simple Minds (foto: René Hoeflaak)
Voor simpele zielen is vijf keer vijf over het algemeen vijfentwintig. De “5 x 5” tour van de Schotse Simple Minds is meer dan een rekensom. In zestien shows in twaalf landen speelt het vijftal uitsluitend nummers van haar eerste vijf elpees. Destijds vernieuwende elpees met een kenmerkend en verfrissende Simple Minds geluid. Zaterdagavond was in Paradiso de vierde show van de tour. Een “4 x 6” tour met “Sparkle in The Rain” erbij had wat mij betreft ook gemogen. Daarna worstelde de band met haar imago en koers en heeft het haar niveau van de eerste vijf elpees niet meer gehaald. Vijf songs per elpee dus in Paradiso. Het optreden in Amsterdam was al maanden uitverkocht. Vanzelfsprekend, dacht ik vooraf. Terecht, blijkt achteraf. Alhoewel….? Het optreden begint direct in hoog tempo met de culthit “I Travel“, normaal gesproken een toegift. Euforie vanaf de aftrap in Paradiso. Met songs als “Love Song” en “Room” aan het begin van de setlist, lijkt – nee, is- de show één grote toegift. 80’s party in Paradiso. Alleen het geluid kan wel een tandje lager. Ahoy geluid in Paradiso, zo lijkt het zaterdagavond. Zonde. Bas en drums doen de kleigrond onder Paradiso letterlijk schudden. Hoe dichter bij het podium hoe minder we horen van Jim Kerr die per toernee toch al steeds meer moeite met zijn stem lijkt te hebben.
Amsterdam, Paradiso, zaterdag; Voorman Jim Kerr van de Simple Minds (foto: René Hoeflaak)
De vaste kern Jim Kerr, Charlie Burchill en Mel Gaynor spelen al dertig jaar en duizenden keer samen. En dat is te horen. Vooral het slagwerk van Mel Gaynor maak zoals altijd ook vanavond weer indruk. Toch vertoonde de geoliede machine hier en daar wat haperingen zoals bij het instrumentale “Theme from great cities“. Weliswaar met moeite lukt het de Simple Minds toch de euforische stemming van begin- tot eindsignaal vast te houden. Het verlangen naar de tafel van zes neemt toe als “Promised you a miracle” en ” The Glittering Prize” worden ingezet. Wat zou het fijn zijn als we “Waterfront” ook nog hadden gehoord. Al staken de Simple Minds zaterdagavond in niet al te beste vorm, geschiedenis en vermenigvuldigen blijk toch heel leuk zijn.
Amsterdam: Een uitverkocht Paradiso ontvangt de Simple Minds (foto: René Hoeflaak)
Paradiso, Amsterdam; Strak drumwerk van Simple Minds drummer Mel Gaynor (foto: René Hoeflaak)
Categorieën:Stad en land
renehoeflaak.com 
Ik kan mij vinden in jouw review. Het optreden was niet vlekkeloos, maar stukken beter als 2 jaar geleden in 013. Dat vond ik echt teleurstellend. Ik was erg verrast dat de nummers van Life in a day en Real zo krachtig zijn en dat je toch een heel klein beetje de jonge Jim weer terug zag. Geluid was te hard en zijn zang mager. Dit alles heel kritisch beschouwd. Neemt echter niet weg, dat ik genoten heb en met een smile naar huis ben gegaan. Dit had ik nooit willen missen.
LikeLike
Al met al voelde me af en toe 30 jaar jonger. Naast mij op de ‘eerste ring’ van het voormalige gebedshuis, dansende meiden van 18, met hun ouders keurig zittend op de stoelen. Heb zin op mijn pick-up weer ’s aan te sluiten, terug naar de nostalgie!
LikeLike
Idd, het geluid was niet echt je van het, vind het idd jammer dat je Jim zijn tekst totaal niet kunt volgen, en ook jammer dat ze Waterfront niet speelden. Maar toch weer leuk om ze te zien in deze zeer intieme zaal.
LikeLike
Ik vond het een geweldig concert. Mooi om die oude nummers te horen. Nou eens geen Alive and kicking en dergelijke. Dit zouden meer bands moeten doen.
Het geluid was prima op de zangpartij na, maar dat hoort wel een beetje bij Jim Kerr, vind ik.
Natuurlijk zou het mooi zijn om Sparkle in te rain er ook bij te doen met o.a. Waterfront en Upon the catwalk, maar 5×5 live klinkt nou eenmaal beter dan 4×6 of zoiets en je moet toch ergens een grens trekken.
Wat mij betreft voor herhaling vatbaar!
LikeLike
Geweldig teruggeflitst in de tijd. Naar toen ik deze frisse band voor het eerst mocht meemaken in the Marquee in London optredend voor een crowd van 30 à 40 man. Hun debuut LP Life in a day lag net 1 week in de rekken.
De vocal sounds klonken gisteren in Paradiso iets experimenteel, overdonderd met drumbeats sterk als vliegtuiglawaai. ‘K vreesde even voor het kerkglas in lood. Toch 3 gouden sterren voor Jim die met zijn hoog muzikaal sjamaan gehalte de zaal alsnog in trance wist mee te slepen, van jong tot jong bejaard. De magie van het eerste uur is er nog steeds.
Rene: als je nog fotos hebt van scene + publiek op de eerste rijen -vanop balkon gefotografeerd zoals de allereerste foto bovenaan in je blogpost -zet alsjeblieft online/ of stuur door.
wvmu
LikeLike
Leuk om de verschillende reacties te lezen. Kan me in de meeste commentaren wel vinden. Vooral dat het fris was en niet zo standaard setlist als de Simple Minds meestal presenteert. Ik heb hier op nu.nl nog een foto gezet http://www.nufoto.nl/fotos/269289/simple-minds-in-paradiso.html. Op de derde foto op deze pagina, staat een gosert met een rood shirt op de foto. Dat ben ik. 🙂
LikeLike
En toch er een verschil van mening over het geluid. Ik zat boven op de tweede ring en kon Jim makkelijk volgen en geluid was goed op een paar bijstellingen na. Het enige wat je niet goed kon zien door de rook en belichting was af en toe de gezichten. Verder was het een gezellige avond om mooi om eens alle oudere nummers te horen in plaats van een bijna standaard lijst met nummers bij een concert.
LikeLike
Kwas eerlijk gezegd juist blij dat ze nummers als Waterfront voor een keer niet speelden. Zullen ze nog vaak genoeg ten gehore brengen. Deze setlist zowel qua opzet als sound inderdaad lekker fris en stond wat mij betreft als een huis. Het is logisch dat een concert van 2u30 ook ups en downs kent, maar je eigen perceptie speelt daar ook een rol bij. Zo vond ik het geluid waar ik stond (linkerkant, 1e ring) wel weer goed. Buiten dat andere bands een voorbeeld kunnen nemen aan dit initiatief, denk ik tegelijkertijd dat weinigen het zouden aandurven de fase tot aan de doorbraak bij het grote publiek zo neer te zetten. Erg dapper en bovendien erg geslaagd. Persoonlijke kippenvel momenten o.a. bij “This Fear of Gods” en “Room”, die deel 1 op schitterende wijze afsloot. Als ik kon ging ik morgen weer…
LikeLike
Prima concert zat boven daar was de belichting soms wat lastig muziek was behoorlijk hard maar de vonken vlogen eraf was boven groot feest voor het concert buiten was het ook gezellig vooral toen charlie kwam was leuk
LikeLike