Utrecht, Vredenburg; Zanger BJ Barham van American Aquarium uit North Carolina (foto: René Hoeflaak)

Enigszins teleurgesteld verliet ik in april 2008 voortijdig de negende editie van Blue Highways, het jaarlijkse Americana festival in het Utrechtse Vredenburg. De teleurstelling betrof niet zo zeer de programmering. Daar is doorgaans niets mis mee. Wat tegenviel was de sfeerloze en kille ambiance in het nieuwe Vredenburg aan de A2, ook wel de Rode Doos genoemd. Dat was meer dan “even wennen”, toen in 2008. Gisteren ondernamen we na drie jaar een nieuwe poging. Met enige reserve over wat de dag ons gaat brengen, zitten we rond half vijf dan ook klaar voor het podium in de grote zaal. De Blue Highways beker drinken we dit keer helemaal leeg. En het is zeker geen gifbeker. Want als laatste bezoekers verlaten we bijna acht uur later enthousiast en opgewonden de grote zaal van Vredenburg. Het leuke van Blue Highways is dat je bands en artiesten hoort en ziet, die doorgaans alleen in Amerika optreden. Dat geldt dus ook voor de openingsact Boris McCutcheon and the Salt Licks uit New Mexico, die vorige week optraden in Santa Fé en aanstaande vrijdag weer gewoon in Pinos Altos, New Mexico.

Utrecht; Boris McCutcheon and the Saltlicks openen Blue Highways. Op de achtergrond bassiste Susan Hyde Holmes (foto: René Hoeflaak) (foto; René Hoeflaak)

De wat verlegen McCutcheon (1969) en zijn muzikanten weten direct te overtuigen. Uitgedost met cowboyhoeden, cowboyhemden en cowboylaarzen en met songs als “Pony Ride” zit de stemming er vanaf het begin goed in. Een half uurtje later staat Frazey Ford uit Vancouver op het podium en weer zitten we vooraan. Frazey Ford zagen we jaren eerder in Utrecht met de “Be Good Tanya’s”. Frazey Ford heeft een unieke en zwoele stem. Herkenbaar uit duizenden. De muziek is lastig te omschrijven. Een beetje zwevend. Om bij in slaap te vallen, maar dan positief bedoeld. Ik moet denken aan Ben Harper en soms ook aan Jeff Buckley. Muziek voor in een hangmat op een veranda. Of bij een kampvuur.

Utrecht; Frazey Ford tijdens Blue Highways 2011 (foto: René Hoeflaak)

Ook Frazey Ford zien we niet vaak in Nederland. Haar volgende optredens zijn in Los Angeles en Colorado Springs. Even na negen uur begint de Texaan Jimmy LaFave & Band, de bekendste naam van vandaag, tenminste voor mij. Jimmy LaFave is opgegroeid met muzikanten en woont in Austin, Texas, de hoofdstad van Amerikaanse Rootsmuziek. Een paradijs en bedevaartsoord voor Americanaliefhebbers Singer/songwriter muziek uit het spreekwoordelijke boekje. Snellere numers wisselt LaFave af met wat langzamere nummers. Ook dit optreden, éénmalig in Europa, verveelt geen moment. Ik weet het nu zeker. Ik ga Johan Derksen achterna naar Austin, Texas. En dan is het tijd voor American Aquarium uit Raleigh, North Carolina. Tot eerder deze week een voor mij onbekende groep. Nu zit ik, als een kind zo blij, met een shirt van American Aquarium achter mijn laptop en luister ik naar “Ain’t going to the bar tonight”. Het is AA’s eerste en enige optreden buiten Amerika. American Aquarium bezoekt Europa nog geen 24 uur. Bij een bliksembezoek hoort een bliksemoptreden. Drie minuten popsongs over het leven en alles wat mee en tegenzit. Zanger BJ Barham is nog geen dertig maar klinkt als het dubbele. De band ervaart het bezoek aan Nederland als een schoolreisje. Plezier staat voorop. De zaal gaat intussen los. Na het optreden, in de foyer, wordt bijna iedereen die het maar wil, de hand geschud.  Intussen zoek ik op waar Charlotte en Raleigh liggen. Want daar spelen ze volgende week. Blue Highways 2012; Ik ben erbij. Rode doos of niet.

Utrecht; Vredenburg; American Aquarium sluit Blue Highways 2011 (foto: René Hoeflaak)