Twee potten pindakaas op het terrein van Unilever aan de Nassauhaven in Rotterdam (foto: René Hoeflaak)

Vier weken geleden berichtte ik over de “Noordereiland“- wandeling uit boekje 1 van de driedelige Rotterdamse wandelserie “Het Rijk van Feijenoord“. Gisteren liep ik wandeling 2. Een wandeling in de omgeving van de Oranjeboomstraat en de Nijverheidstraat. Eerst passeer ik drie bruggen, te weten de Hefbrug, de Koninginnebrug en de Nassaubrug. Vrij snel daarna sta ik bij de Nassauhaven tussen twee potten pindakaas op het Unilever-terrein aan de overkant en een alleraardigste Trattoria, Borgo d’Aneto, op de hoek van de Feijenoordkade en Nijverheidstraat. Alleen het uitzicht over de Maas nodigt al uit een keertje bij deze Trattoria naar binnen te gaan. De routebeschrijving zwijgt over de pindakaas en de eetgelegenheid. Op zich niet zo vreemd, want het restaurantje, dat ook dient als leerbedrijf voor aankomende koks en als delicatessenwinkel, is immers nog niet zo lang open. Het is er gezellig druk. Een aanwinst voor de buurt. Zie ook:  http://www.mentoringinonderwijs.nl/trattoria/ Ik zwicht echter niet voor de verleiding van Hollandse pindakaas en Italiaanse Parmaham en Caprese en wandel verder door de Dillenburgstraat langs de voormalige School voor Vrouwenarbeid. Het voormalige kantoorgebouw van de Koninklijke Aannnemingsmaatschappij Van Waning ben ik vaak gepasseerd. Maar met een wandelboekje in mijn handen valt de schoon- en eenzaamheid van het gebouw mij nu pas op.

Rotterdam, Nijverheidstraat, gisteren; Het voormalige kantoor (1888) van de Koninklijke Van Waning (foto: René Hoeflaak)

Het gebouw is een Rijkmonument. Het bedrijf, in 1888 gestart als cementfabriek, werd in 1903 door Koningin Wilhelmina tot Koninklijk gepromoveerd. Om de hoek, in de Jasonstraat waakt een bronzen hond sinds 1999 over een vuurtoren in de Nassauhaven. Een kunstwerk van Nicolas Dings.

Bronzen hond waakt over de Rotterdamse Nassauhaven en de vuurtoren (foto: René Hoeflaak)

Helderheid heet het sportveldje dat werd vernoemd naar de rapper Breyten Muskiet, overleden in 2004. Bij het sportveldje ga ik linksaf naar de Piekstraat. De straat van de Hunter Douglas luxaflexfabriek. Op één of andere manier associeerde ik Hunter Douglas altijd met vliegtuigen en minder met luxaflex, zoals ik lees in de routebeschrijving. De Piekstraat doet mij erg denken aan het Rotterdam van de jaren vijftig en zestig. Vooral als ik voor de deur sta van het kantoor van de voormalige scheepswerf “Feijenoord”, de voorloper van havengigant- en multinational Wilton-Feijenoord.

Gisteren; De Rotterdamse Piekstraat. Hunter Douglasgebouw (foto: René Hoeflaak)

Bij de Passerstraat, achter het Mallegat, geniet ik van een fraai uitzicht over een bocht in de Maas. Je moet dit plekje maar weten. De schrijver van de Fabeltjeskrant, Leen Valkenier, bezocht vroeger het zwembad in het Mallegat, aldus het wandelboekje. Het Cruijfcourt op het Mallegat is één van de weinige plaatsen in de buurt waar een potje voetballen niet is verboden. Op vrijwel iedere straathoek in deze buurt hangt namelijk een “voetbal”verbodsbord. En dat in de schaduw van het Feijenoordstadion. Een causaal verband met de prestaties van de club?? Hoe dan ook, driehonderd meter van de Cruijfcourt op het Mallegat en onder de rook van de schoorsteen van de in 1968 gesloopte gasfabriek sta ik voor een kunstwerk op de gevel aan de Damstraat 2. Niet zo maar een gevel en een adres. In 1908 werd hier, in café de Vereeniging, voetbalclub Feijenoord opgericht. Nu is er een kinderdagverblijf.

Hoek Damstraat/Persoonshaven in Rotterdam; De plek waar voetbalclub Feijenoord in 1908 werd opgericht (foto: René Hoeflaak)

De wandeling zit er bijna op. Maar niet nadat ik de twee smalle en knusse Stampioenstraatjes leer ontdekken. Ik krijg trek in een boterham met pindakaas.

Veel voetbalverbodborden in Rotterdam-Zuid, zoals hier op de Persoonsstraat (foto: René Hoeflaak)

Alle andere berichten over Rotterdam zijn terug te vinden op: https://renehoeflaak.com/berichten-over-en-vanuit-rotterdam/